< 2 Corinthians 10 >

1 And I, Paul, myself, call on you—through the meekness and gentleness of the Christ—who in presence [am] indeed humble among you, and being absent, have courage toward you,
Hagi nagrani'a Poli'na, Kraisi anterami avu'avazampinti'ene fru avu'avazanteti tamantahinegoe. Nagra tamagranema mani'nena fru avu'ava huramante'noanagi, afete'ma mani'nena hanave naneke huneramantoe.
2 and I implore [you], that, being present, I may not have courage, with the confidence with which I reckon to be bold against certain reckoning us as walking according to the flesh;
Nagrama tamagritega vanu'na hankave kea osnuegu nentahue. Hianagi nagra esu'na tagriku'ma vahe'mofo antahintireti havi eri'za e'nerize nehaza vahe'mofona hanavege eme huzmantegahue.
3 for walking in the flesh, we do not war according to the flesh,
Tamage mopafi vahe mani'nonanagi, mopafi vahe'mo'za hzaza huta hara nosune.
4 for the weapons of our warfare [are] not fleshly, but powerful to God for bringing down of strongholds,
Ha'ma huzantamima azeri'nonana, ama mopafi ha'zana omne'ne. Anumzamofo hankave ha'za me'neankino, Sata vihua ahe'nafru hugahie.
5 bringing down reasonings, and every high thing lifted up against the knowledge of God, and bringing into captivity every thought to the obedience of the Christ,
Tagra hakare'a havi antahintahine havigemo'enema renkani renentegeno vahe'mo'ma Anumzamofoma antahi ama nosia antahintahizmia, zamazeri rukrehe hanunke'za Kraisi amagera nentaze.
6 and being in readiness to avenge every disobedience whenever your obedience may be fulfilled.
Tamagrama amage'ma ante fatgoma hanageta, veganokno nehu'za, ke rutrage'namokizmia, ana nona'a knaza zamigahune.
7 You see the outward appearance. If anyone has trusted in himself to be Christ’s, let him reckon this again from himself, that according as he is Christ’s, so also we [are] Christ’s;
Tamagra mago'amota amega avufgage negeta agu'afina nonkaze. Hagi Kraisi vahe mani'noe huno hanave antahintahi nentahinimo'a, atregeno agra'a agu'afi refko huno negeno, nagra Kraisi vahe mani'noe huno nentahina, tagra'enena Kraisi vahe mani'none hugahune.
8 for even if I will also boast anything more abundantly concerning our authority, that the LORD gave us for building up, and not for casting you down, I will not be ashamed,
Na'ankure Ramo'ma kva vahe manigahaze huno tazeri otigeta mani'neta tavufga rama nehunana, tamagri tamazeri so'e hunaku anara nehunanki, tamazeri haviza hunakura anara nosunankita, tagra tagazegura osugahune.
9 that I may not seem as if I would terrify you through the letters,
Hanki tamazeri koro hunaku ama avontamina krenoramue.
10 “because the letters indeed,” says one, “[are] weighty and strong, and the bodily presence weak, and the speech despicable.”
Na'ankure mago'amo'za amanage nehaze, Poli'a avontafepina hankave ke kreneramino, tavure'ma ne-eno'a, akoheno kea nehige'za, amnege nehie hu'za nehaze.
11 This one—let him reckon thus: that such as we are in word, through letters, being absent, such also, being present, [we are] in deed.
Hanki anagema nehanana vahe'moka antahio. Tagranema omanineta avontafe'tamimpima hankave kema krerami'nonankna huta tagrama esuta, hankavege eme hugahune.
12 For we do not make bold to rank or to compare ourselves with certain of those commending themselves, but they, measuring themselves among themselves, and comparing themselves with themselves, are not wise,
Na'ankure mago'amo'za knare vahe mani'none nehaza vahera nezmageta, tagratia zamagritera refko huta nonkone. Hianagi zamagra'a mani'naza avamente refko hu'za nege'za, tagra knare vahe mani'none hu'za refko hu'za negaza vahe'mo'za, negi vahe mani'naze.
13 and we will not boast ourselves in regard to the unmeasured things, but after the measure of the line that the God of measure appointed to us—to reach even to you;
Hianagi tagra mani'nona avamena agatereta tavufa ra osugahune. Hianagi Anumzamo'ma e'inahu huta eri'zana erita vahe'ma kegava huzmanteho huno hurante'nesia avamente mani'neta, vahera kegava hunezmanteta tamagri'enena kegava hurmantegahune.
14 for we do not stretch ourselves too much, as not reaching to you, for even to you we came in the good news of the Christ,
Na'ankure tagrama ese knazupa Kraisi Knare Musenke, Anumzamo'ma eriho hu'nea avamente Korintima mani'naza nagamotare erita uhaniti'nona zamofonkura, agatereta tavufga erisaga nosune.
15 not boasting of the things not measured, in other men’s labors, and having hope—your faith increasing—in you to be enlarged, according to our line—into abundance,
Magore huta rumo'za eri'za eri'naza zantera tavufga rana osu'none. Hianagi tagripi'ma fore hanigeta kesune huta antahi neramunana, tamagri tamentintimo nehagenkeno, eri'zama tamagripima erisuna zamo'a ra huno hageno vanie huta nehune.
16 to proclaim good news in the [places] beyond you, not in another’s line in regard to the things made ready, to boast;
Ana hu'negu, mago'mo'e huno Knare Musenke huama osu'naza afete kumatamimpina, tagra ome huama huta vugahune. Na'ankure koma eri'zama rumo'za e'rinesaza kumatamimpina ome e'nerisunkeno tagenoka osnazegu nehune.
17 and he who is boasting—let him boast in the LORD;
Hianagi avontafepina anage hu'ne, Iza'o avufga rama hunaku'ma hanimo'a, Ramofoma keno antahino hu'nea zanku avufga ra hino hu'ne. (Jer 9:24)
18 for he who is commending himself is not approved, but he whom the LORD commends.
Na'ankure agra'agu knare hu'noe huno nehimo'ompage, Anumzamo'ma hu izo huno ra agima ami'nesimoke agra'agura musena hugahie.

< 2 Corinthians 10 >