1 Corinthians 15
1 And I make known to you, brothers, the good news that I proclaimed to you, which you also received, in which you also have stood,
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ, ಯಃ ಸುಸಂವಾದೋ ಮಯಾ ಯುಷ್ಮತ್ಸಮೀಪೇ ನಿವೇದಿತೋ ಯೂಯಞ್ಚ ಯಂ ಗೃಹೀತವನ್ತ ಆಶ್ರಿತವನ್ತಶ್ಚ ತಂ ಪುನ ರ್ಯುಷ್ಮಾನ್ ವಿಜ್ಞಾಪಯಾಮಿ|
2 through which you are also being saved, if you hold fast [to] the word—what I proclaimed as good news to you—unless you believed in vain.
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಯದಿ ವಿತಥೋ ನ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಸುಸಂವಾದಯುಕ್ತಾನಿ ಮಮ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಸ್ಮರತಾಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ತೇನ ಸುಸಂವಾದೇನ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಜಾಯತೇ|
3 For I delivered to you as most important what I also received: that Christ died for our sins according to the Writings,
ಯತೋಽಹಂ ಯದ್ ಯತ್ ಜ್ಞಾಪಿತಸ್ತದನುಸಾರಾತ್ ಯುಷ್ಮಾಸು ಮುಖ್ಯಾಂ ಯಾಂ ಶಿಕ್ಷಾಂ ಸಮಾರ್ಪಯಂ ಸೇಯಂ, ಶಾಸ್ತ್ರಾನುಸಾರಾತ್ ಖ್ರೀಷ್ಟೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಪಾಪಮೋಚನಾರ್ಥಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಕ್ತವಾನ್,
4 and that He was buried, and that He has risen on the third day according to the Writings,
ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪಿತಶ್ಚ ತೃತೀಯದಿನೇ ಶಾಸ್ತ್ರಾನುಸಾರಾತ್ ಪುನರುತ್ಥಾಪಿತಃ|
5 and that He appeared to Cephas, then to the Twelve,
ಸ ಚಾಗ್ರೇ ಕೈಫೈ ತತಃ ಪರಂ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯೇಭ್ಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತವಾನ್|
6 afterward He appeared to above five hundred brothers at once, of whom the greater part remain until now, and some also fell asleep;
ತತಃ ಪರಂ ಪಞ್ಚಶತಾಧಿಕಸಂಖ್ಯಕೇಭ್ಯೋ ಭ್ರಾತೃಭ್ಯೋ ಯುಗಪದ್ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತವಾನ್ ತೇಷಾಂ ಕೇಚಿತ್ ಮಹಾನಿದ್ರಾಂ ಗತಾ ಬಹುತರಾಶ್ಚಾದ್ಯಾಪಿ ವರ್ತ್ತನ್ತೇ|
7 afterward He appeared to James, then to all the apostles.
ತದನನ್ತರಂ ಯಾಕೂಬಾಯ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯಃ ಪ್ರೇರಿತೇಭ್ಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತವಾನ್|
8 And last of all—as to the untimely birth—He also appeared to me,
ಸರ್ವ್ವಶೇಷೇಽಕಾಲಜಾತತುಲ್ಯೋ ಯೋಽಹಂ, ಸೋಽಹಮಪಿ ತಸ್ಯ ದರ್ಶನಂ ಪ್ರಾಪ್ತವಾನ್|
9 for I am the least of the apostles, who am not worthy to be called an apostle, because I persecuted the Assembly of God,
ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮಿತಿಂ ಪ್ರತಿ ದೌರಾತ್ಮ್ಯಾಚರಣಾದ್ ಅಹಂ ಪ್ರೇರಿತನಾಮ ಧರ್ತ್ತುಮ್ ಅಯೋಗ್ಯಸ್ತಸ್ಮಾತ್ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕ್ಷುದ್ರತಮಶ್ಚಾಸ್ಮಿ|
10 and by the grace of God I am what I am, and His grace that [is] toward me did not come in vain, but I labored more abundantly than they all, yet not I, but the grace of God that [is] with me;
ಯಾದೃಶೋಽಸ್ಮಿ ತಾದೃಶ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾನುಗ್ರಹೇಣೈವಾಸ್ಮಿ; ಅಪರಂ ಮಾಂ ಪ್ರತಿ ತಸ್ಯಾನುಗ್ರಹೋ ನಿಷ್ಫಲೋ ನಾಭವತ್, ಅನ್ಯೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಮಯಾಧಿಕಃ ಶ್ರಮಃ ಕೃತಃ, ಕಿನ್ತು ಸ ಮಯಾ ಕೃತಸ್ತನ್ನಹಿ ಮತ್ಸಹಕಾರಿಣೇಶ್ವರಸ್ಯಾನುಗ್ರಹೇಣೈವ|
11 whether, then, I or they, so we preach, and so you believed.
ಅತಏವ ಮಯಾ ಭವೇತ್ ತೈ ರ್ವಾ ಭವೇತ್ ಅಸ್ಮಾಭಿಸ್ತಾದೃಶೀ ವಾರ್ತ್ತಾ ಘೋಷ್ಯತೇ ಸೈವ ಚ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ವಿಶ್ವಾಸೇನ ಗೃಹೀತಾ|
12 And if Christ is preached, that He has risen out of the dead, how [do] certain among you say that there is no resurrection of [the] dead?
ಮೃತ್ಯುದಶಾತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟ ಉತ್ಥಾಪಿತ ಇತಿ ವಾರ್ತ್ತಾ ಯದಿ ತಮಧಿ ಘೋಷ್ಯತೇ ತರ್ಹಿ ಮೃತಲೋಕಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಿತಿ ರ್ನಾಸ್ತೀತಿ ವಾಗ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಕೈಶ್ಚಿತ್ ಕುತಃ ಕಥ್ಯತೇ?
13 And if there is no resurrection of [the] dead, neither has Christ risen;
ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಿತಿ ರ್ಯದಿ ನ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಖ್ರೀಷ್ಟೋಽಪಿ ನೋತ್ಥಾಪಿತಃ
14 and if Christ has not risen, then our preaching [is] void, and your faith [is] also void,
ಖ್ರೀಷ್ಟಶ್ಚ ಯದ್ಯನುತ್ಥಾಪಿತಃ ಸ್ಯಾತ್ ತರ್ಹ್ಯಸ್ಮಾಕಂ ಘೋಷಣಂ ವಿತಥಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸೋಽಪಿ ವಿತಥಃ|
15 and we are also found [to be] false witnesses of God, because we testified of God that He raised up the Christ, whom He did not raise if then dead persons do not rise;
ವಯಞ್ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮೃಷಾಸಾಕ್ಷಿಣೋ ಭವಾಮಃ, ಯತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟ ಸ್ತೇನೋತ್ಥಾಪಿತಃ ಇತಿ ಸಾಕ್ಷ್ಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿರೀಶ್ವರಮಧಿ ದತ್ತಂ ಕಿನ್ತು ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಿತಿ ರ್ಯದಿ ನ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಸ ತೇನ ನೋತ್ಥಾಪಿತಃ|
16 for if dead persons do not rise, neither has Christ risen,
ಯತೋ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಿತಿ ರ್ಯತಿ ನ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ ಖ್ರೀಷ್ಟೋಽಪ್ಯುತ್ಥಾಪಿತತ್ವಂ ನ ಗತಃ|
17 and if Christ has not risen, your faith is vain, you are yet in your sins;
ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಯದ್ಯನುತ್ಥಾಪಿತಃ ಸ್ಯಾತ್ ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸೋ ವಿತಥಃ, ಯೂಯಮ್ ಅದ್ಯಾಪಿ ಸ್ವಪಾಪೇಷು ಮಗ್ನಾಸ್ತಿಷ್ಠಥ|
18 then, also, those having fallen asleep in Christ perished;
ಅಪರಂ ಖ್ರೀಷ್ಟಾಶ್ರಿತಾ ಯೇ ಮಾನವಾ ಮಹಾನಿದ್ರಾಂ ಗತಾಸ್ತೇಽಪಿ ನಾಶಂ ಗತಾಃ|
19 if we only have hope in Christ in this life, we are to be most pitied of all men.
ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಯದಿ ಕೇವಲಮಿಹಲೋಕೇ ಽಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾಭೂಮಿಃ ಸ್ಯಾತ್ ತರ್ಹಿ ಸರ್ವ್ವಮರ್ತ್ಯೇಭ್ಯೋ ವಯಮೇವ ದುರ್ಭಾಗ್ಯಾಃ|
20 And now, Christ has risen out of the dead—He became the first-fruits of those sleeping,
ಇದಾನೀಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಮೃತ್ಯುದಶಾತ ಉತ್ಥಾಪಿತೋ ಮಹಾನಿದ್ರಾಗತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಪ್ರಥಮಫಲಸ್ವರೂಪೋ ಜಾತಶ್ಚ|
21 for since through man [is] death, also through Man [is] a resurrection of the dead,
ಯತೋ ಯದ್ವತ್ ಮಾನುಷದ್ವಾರಾ ಮೃತ್ಯುಃ ಪ್ರಾದುರ್ಭೂತಸ್ತದ್ವತ್ ಮಾನುಷದ್ವಾರಾ ಮೃತಾನಾಂ ಪುನರುತ್ಥಿತಿರಪಿ ಪ್ರದುರ್ಭೂತಾ|
22 for even as in Adam all die, so also in the Christ all will be made alive,
ಆದಮಾ ಯಥಾ ಸರ್ವ್ವೇ ಮರಣಾಧೀನಾ ಜಾತಾಸ್ತಥಾ ಖ್ರೀಷ್ಟೇನ ಸರ್ವ್ವೇ ಜೀವಯಿಷ್ಯನ್ತೇ|
23 and each in his proper order: Christ, a first-fruit, afterward those who are the Christ’s in His coming,
ಕಿನ್ತ್ವೇಕೈಕೇನ ಜನೇನ ನಿಜೇ ನಿಜೇ ಪರ್ಯ್ಯಾಯ ಉತ್ಥಾತವ್ಯಂ ಪ್ರಥಮತಃ ಪ್ರಥಮಜಾತಫಲಸ್ವರೂಪೇನ ಖ್ರೀಷ್ಟೇನ, ದ್ವಿತೀಯತಸ್ತಸ್ಯಾಗಮನಸಮಯೇ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಲೋಕೈಃ|
24 then—the end, when He may deliver up the kingdom to God, even the Father, when He may have made all rule useless, and all authority and power.
ತತಃ ಪರಮ್ ಅನ್ತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತದಾನೀಂ ಸ ಸರ್ವ್ವಂ ಶಾಸನಮ್ ಅಧಿಪತಿತ್ವಂ ಪರಾಕ್ರಮಞ್ಚ ಲುಪ್ತ್ವಾ ಸ್ವಪಿತರೀಶ್ವರೇ ರಾಜತ್ವಂ ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ|
25 For it is necessary for Him to reign until He may have put all the enemies under His feet.
ಯತಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ರಿಪವಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಯಾವತ್ ತೇನ ಸ್ವಪಾದಯೋರಧೋ ನ ನಿಪಾತಯಿಷ್ಯನ್ತೇ ತಾವತ್ ತೇನೈವ ರಾಜತ್ವಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ|
26 The last enemy is done away with—death.
ತೇನ ವಿಜೇತವ್ಯೋ ಯಃ ಶೇಷರಿಪುಃ ಸ ಮೃತ್ಯುರೇವ|
27 For He put all things under His feet, and when one may say that all things have been subjected, [it is] evident that He is excepted who subjected all things to Him,
ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ತಸ್ಯ ಪಾದಯೋ ರ್ವಶೀಕೃತಾನಿ| ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವಾಣ್ಯೇವ ತಸ್ಯ ವಶೀಕೃತಾನೀತ್ಯುಕ್ತೇ ಸತಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಯೇನ ತಸ್ಯ ವಶೀಕೃತಾನಿ ಸ ಸ್ವಯಂ ತಸ್ಯ ವಶೀಭೂತೋ ನ ಜಾತ ಇತಿ ವ್ಯಕ್ತಂ|
28 and when all things may be subjected to Him, then also the Son Himself will be subject to Him, who subjected to Him all things, that God may be the all in all.
ಸರ್ವ್ವೇಷು ತಸ್ಯ ವಶೀಭೂತೇಷು ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಯೇನ ಪುತ್ರಸ್ಯ ವಶೀಕೃತಾನಿ ಸ್ವಯಂ ಪುತ್ರೋಽಪಿ ತಸ್ಯ ವಶೀಭೂತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತತ ಈಶ್ವರಃ ಸರ್ವ್ವೇಷು ಸರ್ವ್ವ ಏವ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
29 Seeing what will they do who are immersed for the dead, if the dead do not rise at all? Why are they also immersed for the dead?
ಅಪರಂ ಪರೇತಲೋಕಾನಾಂ ವಿನಿಮಯೇನ ಯೇ ಮಜ್ಜ್ಯನ್ತೇ ತೈಃ ಕಿಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ? ಯೇಷಾಂ ಪರೇತಲೋಕಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಿತಿಃ ಕೇನಾಪಿ ಪ್ರಕಾರೇಣ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತೇಷಾಂ ವಿನಿಮಯೇನ ಕುತೋ ಮಜ್ಜನಮಪಿ ತೈರಙ್ಗೀಕ್ರಿಯತೇ?
30 Why do we also stand in peril every hour?
ವಯಮಪಿ ಕುತಃ ಪ್ರತಿದಣ್ಡಂ ಪ್ರಾಣಭೀತಿಮ್ ಅಙ್ಗೀಕುರ್ಮ್ಮಹೇ?
31 I die every day, by the glorying of you that I have in Christ Jesus our Lord.
ಅಸ್ಮತ್ಪ್ರಭುನಾ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇನ ಯುಷ್ಮತ್ತೋ ಮಮ ಯಾ ಶ್ಲಾಘಾಸ್ತೇ ತಸ್ಯಾಃ ಶಪಥಂ ಕೃತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಿ ದಿನೇ ದಿನೇಽಹಂ ಮೃತ್ಯುಂ ಗಚ್ಛಾಮಿ|
32 If I fought with wild beasts in Ephesus after the manner of a man, what [is] the advantage to me if the dead do not rise? Let us eat and drink, for tomorrow we die!
ಇಫಿಷನಗರೇ ವನ್ಯಪಶುಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯದಿ ಲೌಕಿಕಭಾವಾತ್ ಮಯಾ ಯುದ್ಧಂ ಕೃತಂ ತರ್ಹಿ ತೇನ ಮಮ ಕೋ ಲಾಭಃ? ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಿತಿ ರ್ಯದಿ ನ ಭವೇತ್ ತರ್ಹಿ, ಕುರ್ಮ್ಮೋ ಭೋಜನಪಾನೇಽದ್ಯ ಶ್ವಸ್ತು ಮೃತ್ಯು ರ್ಭವಿಷ್ಯತಿ|
33 Do not be led astray; evil communications corrupt good manners;
ಇತ್ಯನೇನ ಧರ್ಮ್ಮಾತ್ ಮಾ ಭ್ರಂಶಧ್ವಂ| ಕುಸಂಸರ್ಗೇಣ ಲೋಕಾನಾಂ ಸದಾಚಾರೋ ವಿನಶ್ಯತಿ|
34 wake up, as is right, and do not sin; for some have an ignorance of God; I say [it] to you for shame.
ಯೂಯಂ ಯಥೋಚಿತಂ ಸಚೈತನ್ಯಾಸ್ತಿಷ್ಠತ, ಪಾಪಂ ಮಾ ಕುರುಧ್ವಂ, ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯ ಈಶ್ವರೀಯಜ್ಞಾನಹೀನಾಃ ಕೇಽಪಿ ವಿದ್ಯನ್ತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ತ್ರಪಾಯೈ ಮಯೇದಂ ಗದ್ಯತೇ|
35 But someone will say, “How do the dead rise?”
ಅಪರಂ ಮೃತಲೋಕಾಃ ಕಥಮ್ ಉತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತಿ? ಕೀದೃಶಂ ವಾ ಶರೀರಂ ಲಬ್ಧ್ವಾ ಪುನರೇಷ್ಯನ್ತೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಕಶ್ಚಿತ್ ಪ್ರಕ್ಷ್ಯತಿ|
36 Unwise! You—what you sow is not quickened except it may die;
ಹೇ ಅಜ್ಞ ತ್ವಯಾ ಯದ್ ಬೀಜಮ್ ಉಪ್ಯತೇ ತದ್ ಯದಿ ನ ಮ್ರಿಯೇತ ತರ್ಹಿ ನ ಜೀವಯಿಷ್ಯತೇ|
37 and that which you sow, you do not sow the body that will be, but a bare grain, it may be of wheat, or of someone of the others,
ಯಯಾ ಮೂರ್ತ್ತ್ಯಾ ನಿರ್ಗನ್ತವ್ಯಂ ಸಾ ತ್ವಯಾ ನೋಪ್ಯತೇ ಕಿನ್ತು ಶುಷ್ಕಂ ಬೀಜಮೇವ; ತಚ್ಚ ಗೋಧೂಮಾದೀನಾಂ ಕಿಮಪಿ ಬೀಜಂ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
38 and God gives a body to it according as He willed, and its proper body to each of the seeds.
ಈಶ್ವರೇಣೇವ ಯಥಾಭಿಲಾಷಂ ತಸ್ಮೈ ಮೂರ್ತ್ತಿ ರ್ದೀಯತೇ, ಏಕೈಕಸ್ಮೈ ಬೀಜಾಯ ಸ್ವಾ ಸ್ವಾ ಮೂರ್ತ್ತಿರೇವ ದೀಯತೇ|
39 All flesh [is] not the same flesh, but there is one flesh of men, and another flesh of beasts, and another of fishes, and another of birds;
ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಪಲಲಾನಿ ನೈಕವಿಧಾನಿ ಸನ್ತಿ, ಮನುಷ್ಯಪಶುಪಕ್ಷಿಮತ್ಸ್ಯಾದೀನಾಂ ಭಿನ್ನರೂಪಾಣಿ ಪಲಲಾನಿ ಸನ್ತಿ|
40 and [there are] heavenly bodies and earthly bodies; but one [is] the glory of the heavenly, and another that of the earthly;
ಅಪರಂ ಸ್ವರ್ಗೀಯಾ ಮೂರ್ತ್ತಯಃ ಪಾರ್ಥಿವಾ ಮೂರ್ತ್ತಯಶ್ಚ ವಿದ್ಯನ್ತೇ ಕಿನ್ತು ಸ್ವರ್ಗೀಯಾನಾಮ್ ಏಕರೂಪಂ ತೇಜಃ ಪಾರ್ಥಿವಾನಾಞ್ಚ ತದನ್ಯರೂಪಂ ತೇಜೋಽಸ್ತಿ|
41 one glory of sun, and another glory of moon, and another glory of stars, for star differs from star in glory.
ಸೂರ್ಯ್ಯಸ್ಯ ತೇಜ ಏಕವಿಧಂ ಚನ್ದ್ರಸ್ಯ ತೇಜಸ್ತದನ್ಯವಿಧಂ ತಾರಾಣಾಞ್ಚ ತೇಜೋಽನ್ಯವಿಧಂ, ತಾರಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇಽಪಿ ತೇಜಸಸ್ತಾರತಮ್ಯಂ ವಿದ್ಯತೇ|
42 So also [is] the resurrection of the dead: it is sown in corruption, it is raised in incorruption;
ತತ್ರ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ಯಥಾ, ‘ಆದಿಪುರುಷ ಆದಮ್ ಜೀವತ್ಪ್ರಾಣೀ ಬಭೂವ,’ ಕಿನ್ತ್ವನ್ತಿಮ ಆದಮ್ (ಖ್ರೀಷ್ಟೋ) ಜೀವನದಾಯಕ ಆತ್ಮಾ ಬಭೂವ|
43 it is sown in dishonor, it is raised in glory; it is sown in weakness, it is raised in power;
ಯದ್ ಉಪ್ಯತೇ ತತ್ ತುಚ್ಛಂ ಯಚ್ಚೋತ್ಥಾಸ್ಯತಿ ತದ್ ಗೌರವಾನ್ವಿತಂ; ಯದ್ ಉಪ್ಯತೇ ತನ್ನಿರ್ಬ್ಬಲಂ ಯಚ್ಚೋತ್ಥಾಸ್ಯತಿ ತತ್ ಶಕ್ತಿಯುಕ್ತಂ|
44 it is sown a natural body, it is raised a spiritual body; there is a natural body, and there is a spiritual body;
ಯತ್ ಶರೀರಮ್ ಉಪ್ಯತೇ ತತ್ ಪ್ರಾಣಾನಾಂ ಸದ್ಮ, ಯಚ್ಚ ಶರೀರಮ್ ಉತ್ಥಾಸ್ಯತಿ ತದ್ ಆತ್ಮನಃ ಸದ್ಮ| ಪ್ರಾಣಸದ್ಮಸ್ವರೂಪಂ ಶರೀರಂ ವಿದ್ಯತೇ, ಆತ್ಮಸದ್ಮಸ್ವರೂಪಮಪಿ ಶರೀರಂ ವಿದ್ಯತೇ|
45 so also it has been written: “The first man Adam became a living creature,” the last Adam [is] for a life-giving spirit,
ತತ್ರ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ಯಥಾ, ಆದಿಪುರುಷ ಆದಮ್ ಜೀವತ್ಪ್ರಾಣೀ ಬಭೂವ, ಕಿನ್ತ್ವನ್ತಿಮ ಆದಮ್ (ಖ್ರೀಷ್ಟೋ) ಜೀವನದಾಯಕ ಆತ್ಮಾ ಬಭೂವ|
46 but that which is spiritual [is] not first, but that which [was] natural, afterward that which [is] spiritual.
ಆತ್ಮಸದ್ಮ ನ ಪ್ರಥಮಂ ಕಿನ್ತು ಪ್ರಾಣಸದ್ಮೈವ ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಆತ್ಮಸದ್ಮ|
47 The first man [is] out of the earth—earthly; the second Man [is] the LORD out of Heaven;
ಆದ್ಯಃ ಪುರುಷೇ ಮೃದ ಉತ್ಪನ್ನತ್ವಾತ್ ಮೃಣ್ಮಯೋ ದ್ವಿತೀಯಶ್ಚ ಪುರುಷಃ ಸ್ವರ್ಗಾದ್ ಆಗತಃ ಪ್ರಭುಃ|
48 as [is] the earthly, such [are] also the earthly; and as [is] the heavenly, such [are] also the heavenly;
ಮೃಣ್ಮಯೋ ಯಾದೃಶ ಆಸೀತ್ ಮೃಣ್ಮಯಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತಾದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ ಸ್ವರ್ಗೀಯಶ್ಚ ಯಾದೃಶೋಽಸ್ತಿ ಸ್ವರ್ಗೀಯಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತಾದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ|
49 and according as we bore the image of the earthly, we will also bear the image of the heavenly.
ಮೃಣ್ಮಯಸ್ಯ ರೂಪಂ ಯದ್ವದ್ ಅಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಧಾರಿತಂ ತದ್ವತ್ ಸ್ವರ್ಗೀಯಸ್ಯ ರೂಪಮಪಿ ಧಾರಯಿಷ್ಯತೇ|
50 And this I say, brothers, that flesh and blood are not able to inherit the Kingdom of God, nor does the corruption inherit the incorruption.
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ, ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ವ್ಯಾಹರಾಮಿ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ರಕ್ತಮಾಂಸಯೋರಧಿಕಾರೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ, ಅಕ್ಷಯತ್ವೇ ಚ ಕ್ಷಯಸ್ಯಾಧಿಕಾರೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
51 Behold, I tell you a secret: we indeed will not all sleep, but we will all be changed;
ಪಶ್ಯತಾಹಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ನಿಗೂಢಾಂ ಕಥಾಂ ನಿವೇದಯಾಮಿ|
52 in a moment, in the twinkling of an eye, in the last trumpet, for it will sound, and the dead will be raised incorruptible, and we will be changed;
ಸರ್ವ್ವೈರಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಮಹಾನಿದ್ರಾ ನ ಗಮಿಷ್ಯತೇ ಕಿನ್ತ್ವನ್ತಿಮದಿನೇ ತೂರ್ಯ್ಯಾಂ ವಾದಿತಾಯಾಮ್ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ವಿಪಲೇ ನಿಮಿಷೈಕಮಧ್ಯೇ ಸರ್ವ್ವೈ ರೂಪಾನ್ತರಂ ಗಮಿಷ್ಯತೇ, ಯತಸ್ತೂರೀ ವಾದಿಷ್ಯತೇ, ಮೃತಲೋಕಾಶ್ಚಾಕ್ಷಯೀಭೂತಾ ಉತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತಿ ವಯಞ್ಚ ರೂಪಾನ್ತರಂ ಗಮಿಷ್ಯಾಮಃ|
53 for it is necessary for this corruptible to put on incorruption, and this mortal to put on immortality;
ಯತಃ ಕ್ಷಯಣೀಯೇನೈತೇನ ಶರೀರೇಣಾಕ್ಷಯತ್ವಂ ಪರಿಹಿತವ್ಯಂ, ಮರಣಾಧೀನೇನೈತೇನ ದೇಹೇನ ಚಾಮರತ್ವಂ ಪರಿಹಿತವ್ಯಂ|
54 and when this corruptible may have put on incorruption, and this mortal may have put on immortality, then will be brought to pass the word that has been written: “Death was swallowed up—to victory;
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಕ್ಷಯಣೀಯೇ ಶರೀರೇ ಽಕ್ಷಯತ್ವಂ ಗತೇ, ಏತಸ್ಮನ್ ಮರಣಾಧೀನೇ ದೇಹೇ ಚಾಮರತ್ವಂ ಗತೇ ಶಾಸ್ತ್ರೇ ಲಿಖಿತಂ ವಚನಮಿದಂ ಸೇತ್ಸ್ಯತಿ, ಯಥಾ, ಜಯೇನ ಗ್ರಸ್ಯತೇ ಮೃತ್ಯುಃ|
ಮೃತ್ಯೋ ತೇ ಕಣ್ಟಕಂ ಕುತ್ರ ಪರಲೋಕ ಜಯಃ ಕ್ಕ ತೇ|| (Hadēs g86)
56 And the sting of death [is] sin, and the power of sin the Law;
ಮೃತ್ಯೋಃ ಕಣ್ಟಕಂ ಪಾಪಮೇವ ಪಾಪಸ್ಯ ಚ ಬಲಂ ವ್ಯವಸ್ಥಾ|
57 and to God—thanks, to Him who is giving us the victory through our Lord Jesus Christ;
ಈಶ್ವರಶ್ಚ ಧನ್ಯೋ ಭವತು ಯತಃ ಸೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಭುನಾ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇನಾಸ್ಮಾನ್ ಜಯಯುಕ್ತಾನ್ ವಿಧಾಪಯತಿ|
58 so that, my beloved brothers, become steadfast, unmovable, abounding in the work of the LORD at all times, knowing that your labor in the LORD is not vain.
ಅತೋ ಹೇ ಮಮ ಪ್ರಿಯಭ್ರಾತರಃ; ಯೂಯಂ ಸುಸ್ಥಿರಾ ನಿಶ್ಚಲಾಶ್ಚ ಭವತ ಪ್ರಭೋಃ ಸೇವಾಯಾಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪರಿಶ್ರಮೋ ನಿಷ್ಫಲೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತೀತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಪ್ರಭೋಃ ಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಸದಾ ತತ್ಪರಾ ಭವತ|
