1 Corinthians 10
1 And I do not wish you to be ignorant, brothers, that all our fathers were under the cloud, and all passed through the sea,
เห ภฺราตร: , อสฺมตฺปิตฺฤปุรุษานธิ ยูยํ ยทชฺญาตา น ติษฺฐเตติ มม วาญฺฉา, เต สรฺเวฺว เมฆาธ: สฺถิตา พภูวุ: สรฺเวฺว สมุทฺรมเธฺยน ววฺรชุ: ,
2 and all were immersed into Moses in the cloud, and in the sea;
สรฺเวฺว มูสามุทฺทิศฺย เมฆสมุทฺรโย รฺมชฺชิตา พภูวุ:
3 and all ate the same spiritual food,
สรฺวฺว เอกมฺ อาตฺมิกํ ภกฺษฺยํ พุภุชิร เอกมฺ อาตฺมิกํ เปยํ ปปุศฺจ
4 and all drank the same spiritual drink, for they were drinking of a spiritual rock following them, and the rock was the Christ;
ยตเสฺต'นุจรต อาตฺมิกาทฺ อจลาตฺ ลพฺธํ โตยํ ปปุ: โส'จล: ขฺรีษฺเฏอวฯ
5 but in the most of them God was not well pleased, for they were strewn in the wilderness,
ตถา สตฺยปิ เตษำ มเธฺย'ธิเกษุ โลเกษฺวีศฺวโร น สนฺตุโตเษติ เหโตเสฺต ปฺรนฺตเร นิปาติตา: ฯ
6 and those things became types of us, for our not passionately desiring evil things, as also these desired.
เอตสฺมินฺ เต 'สฺมากํ นิทรฺศนสฺวรูปา พภูวุ: ; อตเสฺต ยถา กุตฺสิตาภิลาษิโณ พภูวุรสฺมาภิสฺตถา กุตฺสิตาภิลาษิภิ รฺน ภวิตวฺยํฯ
7 Neither become idolaters, as certain of them, as it has been written: “The people sat down to eat and to drink, and stood up to play”;
ลิขิตมาเสฺต, โลกา โภกฺตุํ ปาตุญฺโจปวิวิศุสฺตต: กฺรีฑิตุมุตฺถิตา อิตยเนน ปฺรกาเรณ เตษำ ไกศฺจิทฺ ยทฺวทฺ เทวปูชา กฺฤตา ยุษฺมาภิสฺตทฺวตฺ น กฺริยตำฯ
8 neither may we commit whoredom, as certain of them committed whoredom, and there fell in one day twenty-three thousand;
อปรํ เตษำ ไกศฺจิทฺ ยทฺวทฺ วฺยภิจาร: กฺฤตเสฺตน ไจกสฺมินฺ ทิเน ตฺรโยวึศติสหสฺราณิ โลกา นิปาติตาสฺตทฺวทฺ อสฺมาภิ รฺวฺยภิจาโร น กรฺตฺตวฺย: ฯ
9 neither may we tempt the Christ, as also certain of them tempted, and perished by the serpents;
เตษำ เกจิทฺ ยทฺวตฺ ขฺรีษฺฏํ ปรีกฺษิตวนฺตสฺตสฺมาทฺ ภุชงฺไค รฺนษฺฏาศฺจ ตทฺวทฺ อสฺมาภิ: ขฺรีษฺโฏ น ปรีกฺษิตวฺย: ฯ
10 neither murmur, as also some of them murmured, and perished by the destroyer.
เตษำ เกจิทฺ ยถา วากฺกลหํ กฺฤตวนฺตสฺตตฺการณาตฺ หนฺตฺรา วินาศิตาศฺจ ยุษฺมาภิสฺตทฺวทฺ วากฺกลโห น กฺริยตำฯ
11 And all these things happened to those persons as types, and they were written for our admonition, to whom the end of the ages came, (aiōn g165)
ตานฺ ปฺรติ ยาเนฺยตานิ ชฆฏิเร ตานฺยสฺมากํ นิทรฺศนานิ ชคต: เศษยุเค วรฺตฺตมานานามฺ อสฺมากํ ศิกฺษารฺถํ ลิขิตานิ จ พภูวุ: ฯ (aiōn g165)
12 so that he who is thinking to stand—let him observe, lest he fall.
อเตอว ย: กศฺจิทฺ สุสฺถิรํมนฺย: ส ยนฺน ปเตตฺ ตตฺร สาวธาโน ภวตุฯ
13 No temptation has taken you—except that of man; and God is faithful, who will not permit you to be tempted above what you are able, but He will make, with the temptation, also the outlet, for your being able to bear [it].
มานุษิกปรีกฺษาติริกฺตา กาปิ ปรีกฺษา ยุษฺมานฺ นากฺรามตฺ, อีศฺวรศฺจ วิศฺวาสฺย: โส'ติศกฺตฺยำ ปรีกฺษายำ ปตนาตฺ ยุษฺมานฺ รกฺษิษฺยติ, ปรีกฺษา จ ยทฺ ยุษฺมาภิ: โสฒุํ ศกฺยเต ตทรฺถํ ตยา สห นิสฺตารสฺย ปนฺถานํ นิรูปยิษฺยติฯ
14 For this reason, my beloved, flee from the idolatry;
เห ปฺริยภฺราตร: , เทวปูชาโต ทูรมฺ อปสรตฯ
15 as to wise men I speak—judge what I say.
อหํ ยุษฺมานฺ วิชฺญานฺ มตฺวา ปฺรภาเษ มยา ยตฺ กถฺยเต ตทฺ ยุษฺมาภิ รฺวิวิจฺยตำฯ
16 The cup of the blessing that we bless—is it not the fellowship of the blood of the Christ? The bread that we break—is it not the fellowship of the body of the Christ?
ยทฺ ธนฺยวาทปาตฺรมฺ อสฺมาภิ รฺธนฺยํ คทฺยเต ตตฺ กึ ขฺรีษฺฏสฺย โศณิตสฺย สหภาคิตฺวํ นหิ? ยศฺจ ปูโป'สฺมาภิ รฺภชฺยเต ส กึ ขฺรีษฺฏสฺย วปุษ: สหภาคิตฺวํ นหิ?
17 Because one bread, one body, are we the many—for we all partake of the one bread.
วยํ พหว: สนฺโต'เปฺยกปูปสฺวรูปา เอกวปุ: สฺวรูปาศฺจ ภวาม: , ยโต วยํ สรฺวฺว เอกปูปสฺย สหภาคิน: ฯ
18 See Israel according to the flesh! Are those not eating the sacrifices in the fellowship of the altar?
ยูยํ ศารีริกมฺ อิสฺราเยลียวํศํ นิรีกฺษธฺวํฯ เย พลีนำ มำสานิ ภุญฺชเต เต กึ ยชฺญเวทฺยา: สหภาคิโน น ภวนฺติ?
19 What do I say then? That an idol is anything? Or that a sacrifice offered to an idol is anything?
อิตฺยเนน มยา กึ กถฺยเต? เทวตา วาสฺตวิกี เทวตาไย พลิทานํ วา วาสฺตวิกํ กึ ภเวตฺ?
20 [No, ] but that the things that the nations sacrifice—they sacrifice to demons and not to God; and I do not wish you to come into the fellowship of the demons.
ตนฺนหิ กินฺตุ ภินฺนชาติภิ เรฺย พลโย ทียนฺเต ต อีศฺวราย ตนฺนหิ ภูเตภฺเยอว ทียนฺเต ตสฺมาทฺ ยูยํ ยทฺ ภูตานำ สหภาคิโน ภวเถตฺยหํ นาภิลษามิฯ
21 You are not able to drink the cup of the LORD and the cup of demons; you are not able to partake of the table of the LORD and of the table of demons;
ปฺรโภ: กํเสน ภูตานามปิ กํเสน ปานํ ยุษฺมาภิรสาธฺยํ; ยูยํ ปฺรโภ โรฺภชฺยสฺย ภูตานามปิ โภชฺยสฺย สหภาคิโน ภวิตุํ น ศกฺนุถฯ
22 do we arouse the LORD to jealousy? Are we stronger than He?
วยํ กึ ปฺรภุํ สฺปรฺทฺธิษฺยามเห? วยํ กึ ตสฺมาทฺ พลวนฺต: ?
23 All things are lawful to me, but not all things are profitable; all things are lawful to me, but not all things build up;
มำ ปฺรติ สรฺวฺวํ กรฺมฺมาปฺรติษิทฺธํ กินฺตุ น สรฺวฺวํ หิตชนกํ สรฺวฺวมฺ อปฺรติษิทฺธํ กินฺตุ น สรฺวฺวํ นิษฺฐาชนกํฯ
24 let no one seek his own—but each another’s.
อาตฺมหิต: เกนาปิ น เจษฺฏิตวฺย: กินฺตุ สรฺไวฺว: ปรหิตศฺเจษฺฏิตวฺย: ฯ
25 Eat whatever is sold in the meat-market, not inquiring, because of the conscience,
อาปเณ ยตฺ กฺรยฺยํ ตทฺ ยุษฺมาภิ: สํเวทสฺยารฺถํ กิมปิ น ปฺฤษฺฏฺวา ภุชฺยตำ
26 for the earth and its fullness [are] the LORD’s;
ยต: ปฺฤถิวี ตนฺมธฺยสฺถญฺจ สรฺวฺวํ ปรเมศฺวรสฺยฯ
27 and if anyone of the unbelieving calls you, and you wish to go, eat all that is set before you, inquiring nothing, because of the conscience;
อปรมฺ อวิศฺวาสิโลกานำ เกนจิตฺ นิมนฺตฺริตา ยูยํ ยทิ ตตฺร ชิคมิษถ ตรฺหิ เตน ยทฺ ยทฺ อุปสฺถาปฺยเต ตทฺ ยุษฺมาภิ: สํเวทสฺยารฺถํ กิมปิ น ปฺฤษฺฏฺวา ภุชฺยตำฯ
28 and if anyone may say to you, “This is a thing sacrificed to an idol,” do not eat, because of that one who showed [it], and of the conscience, for the LORD’s [is] the earth and its fullness:
กินฺตุ ตตฺร ยทิ กศฺจิทฺ ยุษฺมานฺ วเทตฺ ภกฺษฺยเมตทฺ เทวตายา: ปฺรสาท อิติ ตรฺหิ ตสฺย ชฺญาปยิตุรนุโรธาตฺ สํเวทสฺยารฺถญฺจ ตทฺ ยุษฺมาภิ รฺน โภกฺตวฺยํฯ ปฺฤถิวี ตนฺมธฺยสฺถญฺจ สรฺวฺวํ ปรเมศฺวรสฺย,
29 and conscience, I say, not of yourself, but of the other, for why [is it] that my liberty is judged by another’s conscience?
สตฺยเมตตฺ, กินฺตุ มยา ย: สํเวโท นิรฺทฺทิศฺยเต ส ตว นหิ ปรไสฺยวฯ
30 And if I partake thankfully, why am I spoken of [as] evil, for that for which I give thanks?
อนุคฺรหปาเตฺรณ มยา ธนฺยวาทํ กฺฤตฺวา ยทฺ ภุชฺยเต ตตฺการณาทฺ อหํ กุโต นินฺทิเษฺย?
31 Whether, then, you eat, or drink, or do anything, do all to the glory of God;
ตสฺมาทฺ โภชนํ ปานมฺ อนฺยทฺวา กรฺมฺม กุรฺวฺวทฺภิ รฺยุษฺมาภิ: สรฺวฺวเมเวศฺวรสฺย มหิมฺน: ปฺรกาศารฺถํ กฺริยตำฯ
32 become offenseless, both to Jews and Greeks, and to the Assembly of God;
ยิหูทียานำ ภินฺนชาตียานามฺ อีศฺวรสฺย สมาชสฺย วา วิฆฺนชนไก รฺยุษฺมาภิ รฺน ภวิตวฺยํฯ
33 as I also please all in all things, not seeking my own profit, but that of many—that they may be saved.
อหมปฺยาตฺมหิตมฺ อเจษฺฏมาโน พหูนำ ปริตฺราณารฺถํ เตษำ หิตํ เจษฺฏมาน: สรฺวฺววิษเย สรฺเวฺวษำ ตุษฺฏิกโร ภวามีตฺยเนนาหํ ยทฺวตฺ ขฺรีษฺฏสฺยานุคามี ตทฺวทฺ ยูยํ มมานุคามิโน ภวตฯ
