Song of Solomon 8

1 Oh that some one would make thee as my brother that hath sucked my mother's breasts! should I then find thee without, I would kiss thee; and yet, people would not despise me.

Είθε να ήσο ως αδελφός μου, θηλάσας τους μαστούς της μητρός μου. Ευρίσκουσά σε έξω ήθελον σε φιλήσει, και δεν ήθελον με καταφρονήσει.

2 I would lead thee, I would bring thee into my mother's house, thou shouldst teach me: I would cause thee to drink of spiced wine, of the sweet juice of my pomegranate.

Ήθελον σε σύρει και σε εισάξει εις τον οίκον της μητρός μου, διά να με διδάξης· ήθελον σε ποτίσει οίνον αρωματικόν και χυμόν του ροϊδίου μου.

3 Oh that his left hand might be under my head, and that his right hand might embrace me.

Η αριστερά αυτού ήθελεν είσθαι υπό την κεφαλήν μου, και η δεξιά αυτού ήθελε με εναγκαλισθή.

4 I adjure you, O daughters of Jerusalem, why will ye awaken, and why will ye excite my love, until it please [to come of itself]?—

Σας ορκίζω, θυγατέρες Ιερουσαλήμ, να μη εξεγείρητε μηδέ να εξυπνήσητε την αγάπην μου, εωσού θελήση.

5 Who is this that cometh up from the wilderness, leaning upon her friend?—Under the apple-tree have I waked thee up; there thy mother brought thee forth; there brought thee forth she that bore thee.

Τις αύτη η αναβαίνουσα από της ερήμου, επιστηριζομένη επί τον αγαπητόν αυτής; Εγώ σε εξύπνησα υπό την μηλέαν· εκεί σε εκοιλοπόνησεν η μήτηρ σου· εκεί σε εγέννησεν η τεκούσά σε.

6 Set me as a seal upon thy heart, as a seal upon thy arm; for strong as death is love; violent like the nether world is jealousy; its heat is the heat of fire, a flame of God. (Sheol h7585)

Θέσον με, ως σφραγίδα, επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου· διότι η αγάπη είναι ισχυρά ως ο θάνατος· η ζηλοτυπία σκληρά ως ο άδης· αι φλόγες αυτής φλόγες πυρός, ανάφλεξις ορμητικωτάτη. (Sheol h7585)

7 Many waters are not able to quench love, nor can the rivers flood it away: if a man were to give all the wealth of his house for love, men would utterly despise him.—

Ύδατα πολλά δεν δύνανται να σβέσωσι την αγάπην, ουδέ ποταμοί δύνανται να πνίξωσιν αυτήν· εάν τις δώση πάντα τα υπάρχοντα του οίκου αυτού διά την αγάπην, παντελώς θέλουσι καταφρονήσει αυτά.

8 We have a little sister, and she hath yet no breasts: what shall we do for our sister on the day when she shall be spoken for?

Ημείς έχομεν αδελφήν μικράν, και μαστούς δεν έχει· τι θέλομεν κάμει εις την αδελφήν ημών την ημέραν καθ' ην γείνη λόγος περί αυτής;

9 If she be a wall, we will build upon her a palace of silver: and if she be a door, we will enclose her with boards of cedar.—

Εάν ήναι τείχος, θέλομεν οικοδομήσει επ' αυτήν παλάτιον αργυρούν· και εάν ήναι θύρα, θέλομεν περιασφαλίσει αυτήν με σανίδας κεδρίνας.

10 I am a wall, and my breasts are like towers: then was I in his eyes as one that found favor.

Εγώ είμαι τείχος, και οι μαστοί μου ως πύργοι· τότε ήμην εις τους οφθαλμούς αυτού ως ευρίσκουσα ειρήνην.

11 Solomon had a vineyard at Ba'al-hamon; he had given up the vineyard unto the keepers; every one was to bring for its fruit a thousand pieces of silver.

Ο Σολομών είχεν αμπελώνα εν Βάαλ-χαμών· έδωκε τον αμπελώνα εις φύλακας· έκαστος έπρεπε να φέρη διά τον καρπόν αυτού χίλια αργύρια.

12 My vineyard, which was mine, was before me: thine, O Solomon, be the thousand, and let two hundred be for those that keep its fruit.—

Ο αμπελών εμού είναι έμπροσθέν μου· τα χίλια ας ήναι διά σε, Σολομών, και διακόσια διά τους φυλάττοντας τον καρπόν αυτού.

13 “Thou that dwellest in the gardens, the companions listen for thy voice: oh let me hear it.”

Ω συ η καθημένη εν τοις κήποις, οι σύντροφοι προσέχουσιν εις την φωνήν σου· κάμε με να ακούσω αυτήν.

14 Flee away, my friend, and be thou like the roebuck, or the fawn of the hinds, upon the mountain of spices.

Φεύγε, αγαπητέ μου, και γίνου όμοιος με δορκάδα ή με σκύμνον ελάφου επί τα όρη των αρωμάτων.