Psalms 92
1 “A psalm or song for the sabbath day.” It is a good thing to give thanks unto the Lord, and to sing praises unto thy name, O Most High:
«Ψαλμός ωδής διά την ημέραν του Σαββάτου.» Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον και να ψαλμωδή εις το όνομά σου, Υψιστε·
2 To tell in the morning of thy kindness, and of thy faithfulness in the nights.
να αναγγέλλη το πρωΐ το έλεός σου και την αλήθειάν σου πάσαν νύκτα,
3 Upon a ten-stringed instrument, and upon the psaltery; and with the sweet sound of the harp.
με δεκάχορδον όργανον και με ψαλτήριον· με ωδήν και κιθάραν.
4 For thou hast caused me to rejoice, O Lord, through thy doing: because of the works of thy hands will I triumph.
Διότι με εύφρανας, Κύριε, εν τοις ποιήμασί σου· θέλω αγάλλεσθαι εν τοις έργοις των χειρών σου.
5 How great are thy works, O Lord! exceedingly profound are thy thoughts.
Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα.
6 A brutish man knoweth it not, and a fool cannot understand this.
Ο άνθρωπος ο ανόητος δεν γνωρίζει, και ο μωρός δεν εννοεί τούτο·
7 When the wicked spring up like herbs, and when all the workers of wickedness do flourish; it is that they may be destroyed evermore.
ότι οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, διά να αφανισθώσιν αιωνίως.
8 But thou art exalted to eternity, O Lord!
Αλλά συ, Κύριε, είσαι ύψιστος εις τον αιώνα.
9 For, lo, thy enemies, O Lord, for, lo, thy enemies shall perish: all the workers of wickedness shall be scattered.
Διότι, ιδού, οι εχθροί σου, Κύριε, διότι, ιδού, οι εχθροί σου θέλουσιν εξολοθρευθή· θέλουσι διασκορπισθή πάντες οι εργάται της ανομίας.
10 But thou exaltest my horn like that of a reem: I am anointed with fresh oil.
Αλλά συ θέλεις υψώσει ως του μονοκέρωτος το κέρας μου· εγώ θέλω χρισθή με νέον έλαιον·
11 And my eye looketh on [the punishment of] those that regard me with envy: of the evildoers that rise up against me my ears shall bear it.
και ο οφθαλμός μου θέλει ιδεί την εκδίκησιν των εχθρών μου· τα ώτα μου θέλουσιν ακούσει περί των κακοποιών των επανισταμένων κατ' εμού.
12 The righteous shall spring up like the palm-tree: like a cedar in Lebanon shall he grow high.
Ο δίκαιος ως φοίνιξ θέλει ανθεί· ως κέδρος του Λιβάνου θέλει αυξάνει.
13 Planted in the house of the Lord, in the courts of our God shall they spring up.
Πεφυτευμένοι εν τω οίκω του Κυρίου, θέλουσιν ανθεί εν ταις αυλαίς του Θεού ημών·
14 They shall still flourish in high old age; they shall be vigorous and covered with foliage;
θέλουσι καρποφορεί και εν αυτώ τω βαθεί γήρατι, θέλουσιν είσθαι ακμάζοντες και ανθηροί·
15 To declare that the Lord is upright: he is my rock, and there is no faultiness in him.
διά να αναγγέλλωσιν ότι δίκαιος είναι ο Κύριος, το φρούριόν μου· και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ.
