Psalms 90
1 BOOK FOURTH: “A prayer of Moses the man of God.” Lord, a place of refuge hast thou been unto us in all generations.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2 Before yet the mountains were brought forth, or thou hadst ever produced the earth and the world, even from everlasting to everlasting, thou art God.
Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
3 Thou turnest man to contrition, and sayest, Return ye children of men.
Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4 For a thousand years are in thy eyes but as the yesterday when it is past, and as a watch in the night.
Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
5 Thou carriest them away as with a flood; they are as a sleep: in the morning [they grow] like the grass which changeth.
Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
6 In the morning it blossometh, and is changed: in the evening it is mowed off, and withereth.
Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7 For [thus] are we consumed by thy anger, and by thy fury are we terrified.
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
8 Thou hast set our iniquities before thee, our concealed sins before the light of thy countenance.
Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
9 For all our days are passed away in thy wrath: we consume our years like a word that is spoken.
Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
10 The days of our years in this life are seventy years; and if by uncommon vigor they be eighty, yet is their greatness trouble and mishap; for it soon hasteneth off, and we fly away.
Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
11 Who knoweth the strength of thy anger, and thy wrath which is like the fear of thee?
Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
12 Let us then know how to number our days, that we may obtain a heart endowed with wisdom.
Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Return, O Lord, how long yet? and bethink thee concerning thy servants.
Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
14 O satisfy us in the morning with thy kindness, that we may be glad and rejoice throughout all our days.
Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15 Cause us to rejoice as many days as those wherein thou hast afflicted us, the years wherein we have seen unhappiness.
Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16 Let thy act be visible on thy servants, and thy majesty over their children.
Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
17 And may the beauty of the Lord our God be upon us; and the work of our hands do thou firmly establish upon us: yea, the work of our hands—firmly establish thou it.
Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
