Psalms 88
1 “A song or psalm of the sons of Korach, to the chief musician upon Machalath-le'annoth, a Maskil of Heman the Ezrachite.” O Lord the God of my salvation, by day do I cry, [and] at night I am before thee.
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. |
2 Let my prayer come unto thy presence; incline thy ear unto my entreaty.
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. |
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) |
4 I am counted with those that descend into the pit; I am become as a man without vigor:
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، |
5 Free among the dead, like the slain that dwell in the grave, whom thou rememberest no more; and those that are cut off by thy hand.
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. |
6 Thou hast laid me in the pit of the lower world, in darkness, in the depths.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای |
7 Upon me lieth heavily thy fury, and with all thy billows hast thou afflicted me. (Selah)
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. |
8 Thou hast removed my acquaintances far from me; thou hast rendered me an abomination unto them: I am imprisoned, and I cannot go forth.
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. |
9 My eye languisheth by reason of affliction: I call on thee, O Lord, every day, I stretch out unto thee my hands.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. |
10 Wilt thou display wonders to the dead? shall the departed arise [and] thank thee? (Selah)
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ |
11 Shall thy kindness be related in the grave? thy faithfulness in the place of corruption?
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ |
12 Shall thy wonders be acknowledged in the darkness? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ |
13 Yet I cry indeed aloud unto thee, O Lord; and in the morning shall my prayer come before thee.
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. |
14 Why, O Lord, wilt thou cast off my soul? [why] wilt thou hide thy face from me?
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ |
15 I am afflicted and perishing from my youth up: I bear thy terrors, I am distracted.
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. |
16 Over me have the fires of thy wrath passed; thy terrors have destroyed me;
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. |
17 They encompass me like water all the time; they have closed in round about me together.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. |
18 Thou hast removed far from me lover and friend, my acquaintances [are in] darkness.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. |
