Psalms 81
1 “To the chief musician upon Gittith; by Assaph.” Sing aloud unto God our strength: shout joyfully unto the God of Jacob.
Voor muziekbegeleiding; op de gittiet. Van Asaf. Jubelt voor God, onze sterkte, Juicht den God van Jakob ter eer;
2 Lift up psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
Stemt lofzangen aan, slaat de pauken, Met lieflijke citer en harp;
3 Blow on the new moon the cornet, at the time appointed, on the day of our feast.
Steekt deze maand de bazuinen, Bij volle maan voor de dag van ons feest!
4 For this is a statute for Israel, an ordinance by the God of Jacob.
Want dit is een voorschrift aan Israël, En een bevel van Jakobs God:
5 As a testimony in Joseph did he ordain it, when he went out over the land of Egypt. The language of one I had not known did I hear.
Een gebod, aan Josef gegeven, Na zijn tocht uit het land van Egypte, Toen hij een woord vernam, Dat hij nooit had gehoord:
6 I removed from the burden his shoulder: his hands left behind the burden-basket.
Ik heb de last van uw schouders genomen, En uw handen werden van de draagkorf bevrijd.
7 In distress thou didst call, and I delivered thee; I answered thee in the secret of the thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)
Gij riept in de nood, En Ik heb u verlost, In donderwolken u verhoord, Bij de wateren van Meriba u beproefd.
8 Hear, O my people, and I will give warning unto thee; O Israel, if thou wouldst but hearken unto me!
Hoor, mijn volk, Ik ga het u plechtig verkonden; Israël, ach, luister naar Mij:
9 There shall not be among thee a foreign God; nor shalt thou bow thyself down to any strange God.
Geen andere god mag er onder u zijn; Geen vreemden god moogt gij aanbidden!
10 I am the Lord thy God, who have brought thee up out of the land of Egypt: open wide thy mouth, and I will fill it.
Ik ben Jahweh, uw God, die u uit Egypte heb geleid, En die uw mond heb gevuld, toen hij wijd was geopend!
11 But my people did not hearken to my voice; and Israel was not willing [to follow] me.
Maar mijn volk luisterde niet naar mijn stem, En Israël gehoorzaamde niet;
12 So I let them go in the stubbornness of their own hearts: and they walked in their own counsels.
Toen gaf ik ze prijs aan verstoktheid des harten, En iedereen ging zijn eigen weg.
13 Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!
Ach, had mijn volk naar Mij toch geluisterd, En Israël mijn wegen bewandeld!
14 In a little while would I subdue their enemies, and against their adversaries would I turn my hand.
Hoe snel had Ik dan zijn vijand vernederd, Mijn hand op zijn verdrukkers doen komen;
15 The haters of the Lord should offer flattery unto him; but their time should endure for ever.
Al hadden Jahweh’s haters Hem nog zo gevleid, Hun tijd was voor eeuwig gekomen!
16 And he would feed him with the best of wheat: and out of the rock would I satisfy thee with honey.
Maar u zou Ik spijzen met de bloem van de tarwe, En verzadigen met honing uit de rotsen.
