Psalms 78
1 “A Maskil of Assaph.” Give ear, O my people, to my instruction: incline thy ear to the words of my mouth.
| قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. |
2 I will open with a parable my mouth: I will utter riddles out of ancient times;
| زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. |
3 Which we have heard and know, and which our fathers have related unto us.
| می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. |
4 We will not conceal them from their children, relating to the latest generation the praises of the Lord, and his strength, and his wonderful deeds which he hath done.
| اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. |
5 Yea, he established a testimony in Jacob, and instituted a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
| خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند |
6 In order that the latest generation might know them, even the children that are to be born; that they may arise and relate them to their children;
| و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. |
7 That they may place in God their hope, and not forget the doings of God, but observe his commandments;
| به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. |
8 And that they may not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that had not directed their heart firmly, and whose spirit was not faithful to God.
| در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. |
9 The children of Ephraim, like well-armed archers, that turn round on the day of battle,
| افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. |
10 Kept not the covenant of God, and in his law they refused to walk;
| آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. |
11 And they forgot his deeds, as also his wonders, which he had permitted them to see.
| کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، |
12 In the presence of their fathers did he do wonders, in the land of Egypt, in the fields of Zo'an.
| کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. |
13 He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters stand upright as a wall.
| خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. |
14 And he led them with the cloud by day, and all the night with a light of fire.
| بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! |
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink as out of the mighty deep.
| در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. |
16 And he brought forth running streams out of the rock, and caused water to run down like rivers.
| بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! |
17 But they repeated to sin yet more against him, rebelling against the Most High in the desert.
| ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. |
18 And they tempted God in their heart, by asking food for their desire.
| آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. |
19 Yea, they spoke against God: they said, Will God be able to set in order a table in the wilderness?
| حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ |
20 Behold, he smote the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed: shall he also be able to give bread? or can he provide flesh for his people?
| درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» |
21 Therefore, when the Lord heard this, he became wroth: and a fire was kindled against Jacob, and anger also ascended against Israel,
| خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، |
22 Because they had not believed in God, and had not trusted in his salvation.
| زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. |
23 Then he ordained the skies from above, and the doors of heaven he opened;
| با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود |
24 And he let rain down upon them manna to eat, and the corn of heaven gave he unto them.
| و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. |
25 Angels' bread did man eat: he sent them provision to satisfaction.
| بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. |
26 He caused an east wind to pass along the heavens; and he led forth by his strength the south wind.
| سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد |
27 And he let rain upon them flesh [as plentiful] as the dust, and winged birds like the sand of the sea;
| تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. |
28 And he let them fall in the midst of their camp, round about their habitations.
| پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. |
29 And they ate, and were greatly satisfied, and what they longed for he brought unto them.
| پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. |
30 They were not estranged from their longing, yet was their food in their mouth:
| اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، |
31 When the wrath of God ascended against them, and he slew some of the fattest of them, and the young men of Israel did he strike down.
| غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. |
32 With all this they sinned again, and believed not in his wonders.
| با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. |
33 Therefore he caused their days to come to an end in nought, and their years in dread.
| بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. |
34 When he slew them, then did they seek him, and they returned and inquired earnestly after God.
| هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند |
35 And they remembered that God was their rock, and the most high God their redeemer.
| و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. |
36 Nevertheless they prayed insincerely to him with their mouth, and with their tongue they lied unto him.
| اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. |
37 For their heart was not firm with him, and they were not faithful in his covenant.
| دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. |
38 But he, being merciful, forgave the iniquity, and destroyed [them] not: yea, many a time turned he his anger away, and did not awaken all his fury.
| اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، |
39 And he remembered that they are but flesh, a spirit that passeth away, and returneth not again.
| زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. |
40 How oft did they rebel against him in the wilderness, grieve him in the desert!
| بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. |
41 Yea, they once more tempted God, and set limits to the Holy One of Israel.
| بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. |
42 They remembered not his hand, the day when he ransomed them from the adversary;
| قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. |
43 When he displayed in Egypt his signs, and his wonderful tokens in the fields of Zo'an.
| بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. |
44 And he changed their rivers into blood; and their running streams, that they could not drink [of them].
| در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. |
45 He sent out among them various wild beasts, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
| انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. |
46 And he gave unto the cricket their products, and their labor unto the locust.
| محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. |
47 He slew with hail their vines, and their sycamore-trees with ice-bolts.
| تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. |
48 And he surrendered to the hail their cattle, and their herds to the lightning's flashes.
| رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. |
49 He let loose against them the fierceness of his anger, wrath and indignation, and distress, a host of angels of misfortune.
| او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. |
50 He leveled a path for his anger; he withheld not from death their soul, and their life he surrendered to the pestilence;
| او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. |
51 And he smote all the first-born in Egypt; the first of their strength in the tents of Ham;
| همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. |
52 But he caused his own people to depart like flocks, and guided them like a drove in the wilderness.
| آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. |
53 And he led them in safety, so that they felt no dread; but the sea covered over their enemies.
| ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. |
54 And he brought them to his holy territory, even to this mount, which his right hand had acquired.
| سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. |
55 And he drove out from before them nations, and divided them by the measuring-line as an inheritance, and he caused to dwell in their tents the tribes of Israel.
| ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. |
56 Yet they tempted and rebelled against the most high God, and his testimonies they kept not;
| اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. |
57 But swerved aside, and dealt unfaithfully like their fathers; they turned about like a deceitful bow.
| مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. |
58 And they provoked him to anger with their high-places, and with their graven images they moved him to jealousy.
| بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. |
59 God heard this, and he became wroth, and felt greatly disgusted with Israel;
| وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. |
60 And he cast off the dwelling at Shiloh, the tabernacle where he had dwelt among men;
| خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد |
61 And he gave up his strength unto captivity, and his glory into the adversary's hand.
| و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. |
62 And he surrendered his people unto the sword; and with his inheritance was he wroth.
| بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. |
63 His young men the fire devoured; and his virgins were not demanded in marriage.
| جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. |
64 His priests fell by the sword; and his widows did not weep.
| کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. |
65 Then awoke the Lord as one that sleepeth, like a mighty man that shouteth by reason of wine.
| سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. |
66 And he smote his enemies backward: a perpetual disgrace on them.
| دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. |
67 Yet was he disgusted with the tent of Joseph, and of the tribe of Ephraim he made not choice;
| او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود |
68 But he chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
| اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. |
69 And he built like high [mountains] his sanctuary, like the earth which he hath founded for ever.
| در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. |
70 And he made choice of David his servant, and took him from the sheep-folds:
| سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. |
71 From following the ewes with young he brought him, to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
| او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. |
72 And he fed them according to the integrity of his heart; and by the skilfulness of his hands did he lead them.
| داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. |
