Psalms 77
1 “To the chief musician on Jeduthun, by Assaph a psalm.” [I lift up] my voice unto God, and I cry; [I lilt up] my voice unto God: do then give ear unto me.
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 On the day of my distress I sought the Lord; in the night my hand was stretched out, and did not cease: my soul refused to be comforted.
W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 I think of God, and moan: I reflect, and my spirit is overwhelmed. (Selah)
Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
4 Thou holdest my eyes awake: I am troubled and I cannot speak.
Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 I think over the days of old, the years of ancient times.
Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 I call to remembrance my song in the night; with my own heart I reflect: and my spirit maketh diligent search.
Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 Will the Lord cast me off for ever? and will he never more give his favor again?
Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 Is his kindness spent for ever? is his promise come to an end for all generations?
Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 Hath God forgotten to be gracious? or hath he shut up in anger his mercies? (Selah)
Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
10 And I said, This shall be my entreaty, [for] the years of the right hand of the Most High.
I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 I will remember the deeds of the Lord; for I will remember out of ancient times thy wonders.
Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 I will meditate also of all thy work, and on thy deeds will I reflect.
I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 O God, in holiness is thy way: where is there a god so great as God?
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 Thou art the God that dost wonders: thou hast made known among the people thy strength.
Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 Thou hast redeemed with [a mighty] arm thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they shook: also the depths trembled.
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 The clouds poured out water; the skies sent forth thunder: also thy arrows sped along.
Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 The voice of thy thunder was in the whirlwind; lightnings gave light to the world; the earth trembled and quaked,
Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 Through the sea led thy way, and thy path was through mighty waters, and thy footsteps could not be known.
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 Thou didst lead like a flock thy people by means of Moses and Aaron.
Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
