Psalms 69

1 “To the chief musician upon Shoshannim, by David.” Save me, O God; for the waters are come even to threaten my life.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

2 I am sunk in the mire of the deep, where there is no standing; I am come into the depths of the waters, and the flood overfloweth me.

در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

3 I am weary of my calling; my throat is hoarse; my eyes fail, while I hope for my God.

از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

4 More than the hairs of my head are those that hate me without a cause; numerous are those that would destroy me, that are my enemies wrongfully: what I have not robbed shall I now restore.

آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

5 O God, thou art well aware of my folly, and my guilty deeds are from thee not hidden.

ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

6 Let not those that wait on thee, O Lord Eternal of hosts, be made ashamed through me: let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.

ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

7 Because for thy sake have I borne reproach, hath confusion covered my face.

من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

8 A stranger am I become unto my brothers, and an alien unto my mother's children.

نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

9 Because the zeal for thy house hath devoured me; and the reproaches of those that reproached thee are fallen upon me.

اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

10 When I wept at the fasting of my soul, it became a reproach to me.

هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

11 And when I made sackcloth my garment, I became a proverb to them.

وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

12 Those that sit in the gate talk against me; and [about me make] songs the drinkers of strong drink.

مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

13 But as for me, I direct my prayer unto thee, O Lord, in a time of favor; O God, in the multitude of thy kindness: answer me in the truth of thy salvation.

اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

14 Deliver me out of the mire, that I may not sink: let me be delivered from those that hate me, and out of the depths of the waters.

مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

15 Let not the flood of waters overflow me, and let not the deep swallow me up, and let not the pit close its mouth upon me.

مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

16 Answer me, O Lord; for thy kindness is good: according to the multitude of thy mercies turn thou unto me.

ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

17 And hide not thy face from thy servant; for I am in distress: make haste and answer me.

روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

18 Draw nigh unto my soul, and redeem it: because of my enemies do thou ransom me.

نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

19 Thou well knowest my reproach, and my shame, and my confusion: before thee are all my assailants.

می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

20 Reproach hath broken my heart; and I am sick; and I waited for pity, but there was none; and for comforters, but I found none.

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

21 And they put into my food gall; and in my thirst they give me vinegar to drink.

به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

22 May [then] their table become a snare before them: and to those that are at peace, a trap.

بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

23 May their eyes become dark, that they cannot see; and make their loins continually to waver.

چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

24 Pour out over them thy indignation, and let the heat of thy anger overtake them.

خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

25 May their palace become desolate: in their tents let no one dwell.

ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

26 For whom thou hast smitten they persecute; and of the pain of those whom thou but wounded do they converse.

زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

27 Lay guilt upon their guilt; and let them not come into thy righteousness.

گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

28 Let them be blotted out of the book of the living; and with the righteous let them not be written down.

نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

29 But I am poor and suffering: let thy salvation, O God, set me up on high.

اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

30 I will praise the name of God with song, and will magnify him with thanksgiving.

با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

31 And this will please the Lord better than an ox or bullock having horns and cloven hoofs.

خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

32 The meek will see this, and be rejoiced: ye that seek God, and your heart shall revive.

اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

33 For the Lord listeneth unto the needy, and his prisoners he despiseth not.

خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

34 Let heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may abide there, and have it in possession:

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

36 And the seed of his servants shall inherit it; and they that love his name shall dwell therein.

فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.