Psalms 69
1 “To the chief musician upon Shoshannim, by David.” Save me, O God; for the waters are come even to threaten my life.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I am sunk in the mire of the deep, where there is no standing; I am come into the depths of the waters, and the flood overfloweth me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I am weary of my calling; my throat is hoarse; my eyes fail, while I hope for my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 More than the hairs of my head are those that hate me without a cause; numerous are those that would destroy me, that are my enemies wrongfully: what I have not robbed shall I now restore.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 O God, thou art well aware of my folly, and my guilty deeds are from thee not hidden.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let not those that wait on thee, O Lord Eternal of hosts, be made ashamed through me: let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Because for thy sake have I borne reproach, hath confusion covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 A stranger am I become unto my brothers, and an alien unto my mother's children.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 Because the zeal for thy house hath devoured me; and the reproaches of those that reproached thee are fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 When I wept at the fasting of my soul, it became a reproach to me.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 And when I made sackcloth my garment, I became a proverb to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 Those that sit in the gate talk against me; and [about me make] songs the drinkers of strong drink.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But as for me, I direct my prayer unto thee, O Lord, in a time of favor; O God, in the multitude of thy kindness: answer me in the truth of thy salvation.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Deliver me out of the mire, that I may not sink: let me be delivered from those that hate me, and out of the depths of the waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Let not the flood of waters overflow me, and let not the deep swallow me up, and let not the pit close its mouth upon me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Answer me, O Lord; for thy kindness is good: according to the multitude of thy mercies turn thou unto me.
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And hide not thy face from thy servant; for I am in distress: make haste and answer me.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Draw nigh unto my soul, and redeem it: because of my enemies do thou ransom me.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Thou well knowest my reproach, and my shame, and my confusion: before thee are all my assailants.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 Reproach hath broken my heart; and I am sick; and I waited for pity, but there was none; and for comforters, but I found none.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 And they put into my food gall; and in my thirst they give me vinegar to drink.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 May [then] their table become a snare before them: and to those that are at peace, a trap.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 May their eyes become dark, that they cannot see; and make their loins continually to waver.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out over them thy indignation, and let the heat of thy anger overtake them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 May their palace become desolate: in their tents let no one dwell.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 For whom thou hast smitten they persecute; and of the pain of those whom thou but wounded do they converse.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Lay guilt upon their guilt; and let them not come into thy righteousness.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Let them be blotted out of the book of the living; and with the righteous let them not be written down.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 But I am poor and suffering: let thy salvation, O God, set me up on high.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of God with song, and will magnify him with thanksgiving.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 And this will please the Lord better than an ox or bullock having horns and cloven hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 The meek will see this, and be rejoiced: ye that seek God, and your heart shall revive.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For the Lord listeneth unto the needy, and his prisoners he despiseth not.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may abide there, and have it in possession:
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 And the seed of his servants shall inherit it; and they that love his name shall dwell therein.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
