Psalms 69
1 “To the chief musician upon Shoshannim, by David.” Save me, O God; for the waters are come even to threaten my life.
Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De leliën." Van David. Red mij, o God! Want het water staat aan mijn lippen;
2 I am sunk in the mire of the deep, where there is no standing; I am come into the depths of the waters, and the flood overfloweth me.
Ik zink in een modderpoel weg, En voel geen grond meer onder de voeten; Ik ben in peilloze wateren geraakt, En de stroom sleurt mij mee.
3 I am weary of my calling; my throat is hoarse; my eyes fail, while I hope for my God.
Ik ben afgemat van mijn schreien en schor is mijn keel; Mijn ogen staan mat van het staren naar God.
4 More than the hairs of my head are those that hate me without a cause; numerous are those that would destroy me, that are my enemies wrongfully: what I have not robbed shall I now restore.
Talrijker dan de haren op mijn hoofd, zijn zij, die mij onverdiend haten. Talrijker dan mijn beenderen, die mij bestrijden zonder enige grond; En wat ik niet heb geroofd, Vordert men nog van mij terug.
5 O God, thou art well aware of my folly, and my guilty deeds are from thee not hidden.
Gij zoudt het weten, o God, als ik iets dwaas had gedaan, En als ik schuld had, was het U niet verborgen!
6 Let not those that wait on thee, O Lord Eternal of hosts, be made ashamed through me: let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.
Laat dus in mij niet worden beschaamd, Die op U hopen, Heer, Jahweh der heirscharen; In mij niet te schande worden, Die U zoeken, Israëls God!
7 Because for thy sake have I borne reproach, hath confusion covered my face.
Neen, om Uwentwil moet ik schande verduren, En bedekt het schaamrood mijn gelaat!
8 A stranger am I become unto my brothers, and an alien unto my mother's children.
Ik ben een vreemdeling voor mijn broeders geworden, Een onbekende voor de zonen mijner moeder:
9 Because the zeal for thy house hath devoured me; and the reproaches of those that reproached thee are fallen upon me.
Want de ijver voor uw huis heeft mij verteerd, Op mij valt de smaad van hen, die U smaden.
10 When I wept at the fasting of my soul, it became a reproach to me.
Als ik ween, en mij door vasten kastijd, Wordt het mij tot schande gerekend;
11 And when I made sackcloth my garment, I became a proverb to them.
Trek ik het boetekleed aan, Men gaat er mee spotten;
12 Those that sit in the gate talk against me; and [about me make] songs the drinkers of strong drink.
Die in de poort zitten, praten over mij, En de slempers maken er liedjes op.
13 But as for me, I direct my prayer unto thee, O Lord, in a time of favor; O God, in the multitude of thy kindness: answer me in the truth of thy salvation.
Maar tot U richt ik mijn bede, o Jahweh, In de tijd der genade, o God. Verhoor mij om uw grote ontferming, En om de trouw van uw hulp;
14 Deliver me out of the mire, that I may not sink: let me be delivered from those that hate me, and out of the depths of the waters.
Red mij uit de modderpoel en laat mij er niet in verzinken; Verlos mij, en trek mij uit de diepe wateren omhoog!
15 Let not the flood of waters overflow me, and let not the deep swallow me up, and let not the pit close its mouth upon me.
Laat de watervloed mij niet overstelpen, de kolken verzwelgen, De afgrond zijn mond niet boven mij sluiten.
16 Answer me, O Lord; for thy kindness is good: according to the multitude of thy mercies turn thou unto me.
Red mij, Jahweh, naar de goedertierenheid uwer genade, En zie op mij neer naar uw grote ontferming;
17 And hide not thy face from thy servant; for I am in distress: make haste and answer me.
Verberg uw aanschijn niet voor uw dienaar, Verhoor mij spoedig, want het is mij bang om het hart!
18 Draw nigh unto my soul, and redeem it: because of my enemies do thou ransom me.
Wees mij nabij, en kom mij te hulp, Verlos mij om wille van mijn vijand!
19 Thou well knowest my reproach, and my shame, and my confusion: before thee are all my assailants.
Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;
20 Reproach hath broken my heart; and I am sick; and I waited for pity, but there was none; and for comforters, but I found none.
Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.
21 And they put into my food gall; and in my thirst they give me vinegar to drink.
Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.
22 May [then] their table become a snare before them: and to those that are at peace, a trap.
Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;
23 May their eyes become dark, that they cannot see; and make their loins continually to waver.
Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;
24 Pour out over them thy indignation, and let the heat of thy anger overtake them.
Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!
25 May their palace become desolate: in their tents let no one dwell.
Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.
26 For whom thou hast smitten they persecute; and of the pain of those whom thou but wounded do they converse.
Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;
27 Lay guilt upon their guilt; and let them not come into thy righteousness.
Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;
28 Let them be blotted out of the book of the living; and with the righteous let them not be written down.
Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.
29 But I am poor and suffering: let thy salvation, O God, set me up on high.
Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!
30 I will praise the name of God with song, and will magnify him with thanksgiving.
Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!
31 And this will please the Lord better than an ox or bullock having horns and cloven hoofs.
Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.
32 The meek will see this, and be rejoiced: ye that seek God, and your heart shall revive.
Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.
33 For the Lord listeneth unto the needy, and his prisoners he despiseth not.
Want Jahweh hoort de behoeftigen aan, En versmaadt de geknevelden niet.
34 Let heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.
Hemel en aarde moeten Hem loven, De zeeën, met wat er in leeft!
35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may abide there, and have it in possession:
Want God zal Sion verlossen, En de steden van Juda herbouwen. Men zal daarin terugkeren, En ze bezetten;
36 And the seed of his servants shall inherit it; and they that love his name shall dwell therein.
Het geslacht van zijn dienaars zal ze erven, En wie zijn Naam liefheeft, daar wonen!
