Psalms 62

1 “To the chief musician, upon Jeduthun, a psalm of David.” Only in God my soul trusted in silence: from him cometh my salvation.

Ég bíð rólegur og þögull eftir hjálp Drottins.

2 Only he is my rock and my salvation; [he is] my defense: I shall not be greatly moved.

Hann einn er bjarg mitt og lausnari, vörn mín og vígi. Ég hef ekkert að óttast.

3 How long will ye devise mischief against a man? will ye all assault him murderously, as though he were a falling wall, a tottering fence?

En hvað um þessa menn sem ásaka mig þegar veldi mitt stendur höllum fæti, vilja mig feigan og ljúga og pretta til að steypa mér af stóli.

4 Yea, from his height do they take counsel to cast [him] down; they delight in lies: with their mouth do they bless, but inwardly do they curse. (Selah)

Þeir tala fagurgala, satt er það, en hata mig í hjörtum sínum!

5 Yea, in God hope in silence, my soul; for from him is my expectation.

En ég stend þögull frammi fyrir fyrir Drottni og vænti hjálpar hans. Hann einn getur hjálpað.

6 Only he is my rock and my salvation; [he is] my defence: I shall not be moved.

Já, hann einn er bjarg mitt, og lausnari, vörn mín og vígi. Ég hef ekkert að óttast.

7 With God are my salvation and my glory: the rock of my strength [and] my protection are in God.

Öryggi mitt og farsæld er í hendi Drottins. Hann einn er skjól mitt og klettur – þangað kemst óvinurinn ekki!

8 Trust in him at all times, O ye people; pour out before him your heart: God is a protection for us. (Selah)

Þú þjóð mín, treystu Drottni. Segið honum óskir ykkar, hann getur uppfyllt þær!

9 Verily nought are the sons of common men, a lie the sons of the great; they must rise in the balance; they are altogether [lighter] than nought.

Mennirnir miklast og hrokast í hégóma sínum. Einn þykist öðrum meiri, en hann metur alla jafnt.

10 Do not put your trust in defrauding, and be not rendered vain through robbery: if riches flourish, set not your heart [upon them].

Safnið ekki auði með svikum og ránum og treystið ekki illa fengnu fé.

11 Once hath God spoken; [yea, ] twice [what] I have heard: that strength belongeth unto God.

Treystið Drottni! Minnist þess aftur og aftur að Drottins er styrkurinn.

12 And unto thee, O Lord, belongeth kindness; for thou wilt recompense every man according to his works.

Já, hjá þér Drottinn, er miskunn og þú launar sérhverjum eftir verkum hans.