سرود. مزمور پسران قورَح. خداوند بزرگ است و باید او را در کوه مقدّسش در اورشلیم، ستایش کرد. |
چه زیباست صهیون، آن کوه بلند خدا، آن شهر پادشاه بزرگ، که موجب شادی تمام مردم جهان میباشد! |
خدا در دژهای اورشلیم است، او خود را همچون محافظ آن نمایان خواهد ساخت. |
پادشاهان جهان متحد شدند تا به اورشلیم حمله کنند. |
اما وقتی آن را دیدند، شگفتزده شده، گریختند. |
در آنجا ترس، آنان را فرا گرفت و همچون زنی در حال زایمان، وحشتزده شدند. |
تو ای خدا، آنان را مانند کشتیهای تَرشیش که باد شرقی آنها را در هم میکوبد، نابود کردی. |
آنچه دربارهٔ کارهای خداوند شنیده بودیم، اینک با چشمان خود در شهر خداوند لشکرهای آسمان میبینیم: او اورشلیم را برای همیشه پایدار نگه خواهد داشت. |
ای خدا، ما در داخل خانهٔ تو، به رحمت و محبت تو میاندیشیم. |
تو مورد ستایش همهٔ مردم هستی؛ آوازهٔ تو به سراسر جهان رسیده است؛ دست راستت سرشار از عدالت است. |
بهسبب داوریهای عادلانهٔ تو ساکنان صهیون شادی میکنند و مردم یهودا به وجد میآیند. |
ای قوم خدا، صهیون را طواف کنید و برجهایش را بشمارید. |
به حصار آن توجه کنید و قلعههایش را از نظر بگذرانید. آن را خوب نگاه کنید تا بتوانید برای نسل آینده آن را بازگو کنید و بگویید: |
«این خدا، خدای ماست و تا به هنگام مرگ او ما را هدایت خواهد کرد.» |