Psalms 44
1 “To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
