Psalms 44

1 “To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.

Nadungog namo sa among mga igdulongog, Dios, ang among katigulangan nag-sulti kanamo sa mga butang nga imong nabuhat sa ilang mga panahon, sa karaang mga panahon.

2 Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.

Gipapahawa mo ang mga nasod pinaagi sa imong mga kamot, apan gitanom mo ang among mga katawhan; gipasakitan mo ang imong mga katawhan, apan gipakatag mo ang among katawhan sa kayutaan.

3 For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.

Kay wala nila naangkon ang yuta nga ilang gipanag-iya pinaagi sa ilang espada, ni ang ilang mga bukton nagluwas kanila; apan pinaagi sa imong tuong kamot, sa imong bukton, ug sa kahayag sa imong panagway, tungod kay midapig kaman kanila.

4 Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.

Dios, Ikaw ang akong Hari; pagmando ug kadaogan kang Jacob.

5 Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.

Pinaagi kanimo ipaubos namo ang among mga kaaway; pinaagi sa imong ngalan amo silang tamak-tamakan, kadtong nakigbatok kanamo.

6 For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.

Kay wala ako misalig sa akong pana, ni ang akong espada nga magluwas kanako.

7 But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.

Apan giluwas mo kami gikan sa among mga kaaway, ug gipakaulawan kadtong nagdumot kanamo.

8 Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)

Diha sa Dios makapasigarbo kami sa tibuok nga adlaw, ug kami magapasalamat sa imong ngalan hangtod sa hangtod. (Selah)

9 But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.

Apan karon gihulog mo kami ug gipakaulawan, ug wala ka miuban sa among mga sundalo.

10 Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.

Gipabalik mo kami gikan sa mga kaaway; ug kadtong nagdumot kanamo giilog ang among mga kabtangan alang sa ilang kaugalingon.

11 Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.

Gihimo mo kaming sama sa karnero nga gitagana alang sa pagkaon ug gitibulaag taliwala sa mga kanasoran.

12 Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.

Gibaligya mo ang imong katawhan alang sa wala; ug wala nadugangan ang imong bahandi tungod niana.

13 Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.

Gipahinginlan mo kami sa among mga silingan, gipakaulawan ug gipasipalahan niadtong nagpalibot kanamo.

14 Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.

Gipabugalbugalan mo kami taliwala sa mga nasod, ug nagpanglingolingo ang mga tawo sa ilang mga ulo taliwala sa mga katawhan.

15 All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;

Sa tibuok adlaw ang kaulaw anaa kanako, ug ang kaulawan nagtabon sa akong panagway.

16 Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.

Tungod sa iyang tingog sa pagbadlong ug pagtamay, tungod sa kaaway ug sa nagapanimalos.

17 All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;

Kining tanan miabot kanamo; apan kami wala nakalimot kanimo o nakalapas sa imong kasabotan.

18 Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:

Ang among kasingkasing wala mibalik, ang among lakang wala mawala sa imong dalan.

19 Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.

Apan gibuak mo kami sa dapit sa mga ihalas nga iro ug gitabonan kami sa landong sa kamatayon.

20 If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:

Kung among nalimtan ang ngalan sa among Dios o nagbayaw sa among mga kamot sa diosdios,

21 Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.

Dili ba makita man kini sa Dios? Kay nasayod siya sa gitago sa kasingkasing.

22 But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.

Sa pagkatinuod, alang kanimo nabutang kami sa kamatayon sa tibuok adlaw; sama kami sa karnero nga ihawonon.

23 Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.

Pagmata, nganong natulog ka man, Ginoo? Barog, ayaw kami isalikway kanunay.

24 Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?

Nganong gitago mo man ang imong panagway ug gikalimtan ang among kasakit ug ang among pagkadinaugdaog?

25 For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.

Kay kami natunaw ug nahimong abog; ug ang among mga lawas nasagol sa yuta.

26 Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.

Tindog ug tubsa kami alang sa imong matinud-nong kasabotan.