Psalms 39

1 “To the chief musician, to Jeduthun, a psalm of David.” I said, I will guard my ways, that I sin not with my tongue: I will guard my mouth with a muzzle, while the wicked is before me.

Nakahukom ako, “Bantayan ko ang akong isulti aron dili ako makasala pinaagi sa akong dila. Akong busalan ang akong baba samtang anaa ako atubangan sa daotang tawo.”

2 I was dumb in deep silence, I was quite still, even from [speaking] good; but my pain was greatly excited;

Nagpakahilom ako; gipugngan ko ang akong mga pulong bisan sa pagsulti sa maayong mga butang, ug misamot ang akong kasakit.

3 My heart was hot within me, in my self-communing there burnt a fire: [then] spoke I with my tongue,

Nagmainiton ang akong kasingkasing; sa dihang naghunahuna ako niining mga butanga, nagdilaab kini sama sa kalayo. Ug sa kataposan misulti ako,

4 Let me know, O Lord, my end, and the measure of my days, what it is: I wish to know when I shall cease to be.

“Yahweh, pahibaloa ako sa kataposan sa akong kinabuhi ug sa gidugayon sa akong mga adlaw. Ipakita kanako ang kamubo sa akong kinabuhi.

5 Behold, measured out with the span hast thou made my days; and my whole duration is nothing before thee: yea, as nothing but vanity doth every man stand here. (Selah)

Tan-awa, gihimo mo ang akong mga adlaw nga sama lamang kalapdon sa akong kamot, ug ang katas-on sa akong kinabuhi daw walay pulos kanimo. Sa pagkatinuod ang matag tawo usa lamang ka gininhawa. (Selah)

6 As nothing but a shadowy image doth man walk about, yea, for vanity only do all make a noise: he heapeth up his gains, and knoweth not who shall gather them.

Sa pagkatinuod ang tanang tawo nagalakaw sama lamang sa anino. Tinuod nga ang matag-usa nagdali sa pagtigom og bahandi bisan pa nga wala (sila) masayod kung kinsa ang makadawat niini.

7 And now, what shall I wait for, O Lord? my hope is in thee.

Karon, Ginoo, unsa man ang akong gipaabot? Ikaw lamang ang akong paglaom.

8 From all my transgressions deliver thou me: render me not the object of reproach of the worthless.

Luwasa ako gikan sa akong mga sala; ayaw ako himoang maulawan sa mga buangbuang.

9 I was dumb, I opened not my mouth; because thou hadst done it.

Naghilom ako ug dili mabuka ang akong baba, tungod kay ikaw man ang hinungdan niini.

10 Remove thou thy plague away from me: from the blows of thy hand am I consumed.

Undangi ang pagsamad kanako; makuyawan ako sa sumbag sa imong kamot.

11 When thou with corrections chastisest man for iniquity, thou causest his excellence to melt away as [if eaten by] the moth: yea, nothing but vanity is every man. (Selah)

Sa dihang imong pantunon ang katawhan tungod sa sala, imong ut-uton ang butang nga ilang gitinguha sama sa anay; tinuod nga ang tanang tawo walay pulos ug hinungaw lamang. (Selah)

12 Hear my prayer, O Lord, and give ear unto my cry; be not silent at my tears; for a stranger am I with thee, a sojourner, like all my fathers.

Dungga ang akong mga pag-ampo, Yahweh, ug paminawa ako; paminawa ang akong mga paghilak! Ayaw pagpakabungol kanako, tungod kay sama ako sa langyaw diha kanimo, ang mikalagiw sama sa tanan nakong katigulangan.

13 Leave off from me, that I may recover strength, before I go hence, and am no more.

Ayaw na ako tan-awa aron makapahiyom ako pag-usab sa dili pa ako mamatay.