Psalms 38

1 “A psalm of David, to bring to remembrance.” O Lord, correct me not in thy wrath, nor chastise me in thy fury.

۱ مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.

2 For thy arrows have penetrated into me, and thy hand presseth down upon me.

۲ زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است.

3 There is no soundness in my flesh because of thy indignation: there is no peace in my bones because of my sin.

۳ در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی.

4 For my iniquities are passed over my head, as a heavy burden are they too heavy for me.

۴ زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده.

5 Foul, corrupt are my bruises because of my folly.

۵ جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من.

6 I am bent double; I am bowed down to the utmost; all the day long I go about full of grief.

۶ به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

7 For my loins are filled with a burning disease, and there is no soundness in my flesh.

۷ زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست.

8 I am made faint and crushed to the utmost; I cry aloud because of the groaning of my heart.

۸ من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم.

9 Lord, before thee is all my longing; and my sighing is from thee not hidden.

۹ ‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد.

10 My heart is restless, my strength hath left me; and the light of my eyes—that also is no more with me.

۱۰ دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست.

11 My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.

۱۱ دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند.

12 They also that seek after my life lay snares; and they that wish for my mishap speak wicked falsehoods; and deceits do they devise all the day long.

۱۲ آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند.

13 But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that cannot open his mouth.

۱۳ و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند.

14 Thus am I as a man that heareth not, and in whose mouth are no words of defence.

۱۴ و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد.

15 For in thee, O Lord, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.

۱۵ زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد.

16 For I said, Perhaps they might rejoice over me: when my foot slippeth, they might magnify themselves over me.

۱۶ چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند.

17 For I am prepared for [my] downfall, and my pain is continually before me.

۱۷ زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است.

18 For I will tell of my iniquity; I will be grieved because of my sin.

۱۸ زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم.

19 But my enemies are strong in life; and numerous are those that hate me wrongfully;

۱۹ اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند.

20 They also that repay [me] evil in lieu of good; they hate me bitterly because I pursue what is good.

۲۰ وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم.

21 Forsake me not, O Lord: O my God, be not far from me.

۲۱ ‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش.

22 Make haste to help me, O Lord, my salvation.

۲۲ و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی.