Psalms 34

1 “By David, when he disguised his reason before Abimelech, who drove him away, and he departed.” I will bless the Lord at all times: continually shall his praise be in my mouth.

مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.

2 My soul shall make her boast in the Lord: the humble shall hear it, and be rejoiced.

جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.

3 Oh magnify the Lord with me, and let us exalt his name together.

بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!

4 I sought the Lord, and he answered me, and from all that I dreaded did he deliver me.

خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.

5 They [who] looked unto him, were indeed enlightened, and their faces were not put to the blush.

کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.

6 This poor man cried, and the Lord heard him, and out of all his distresses did he save him.

این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.

7 The angel of the Lord encampeth round about those who fear him, and delivereth them.

فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.

8 Experience and see that the Lord is good: happy is the man that trusteth in him.

بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!

9 Oh fear the Lord, ye his saints: for there is no want to those who fear him.

ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.

10 The young lions do lack, and suffer hunger; but those who seek the Lord shall not want any good.

شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.

11 Come, ye children, hearken unto me: the fear of the Lord will I teach you.

ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!

12 Who is the man that desireth life, loveth [many] days, that he may see happiness?

کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟

13 Guard thy tongue from evil, and thy lips from speaking deceit.

پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.

14 Depart from evil, and do good; seek peace, and pursue it.

آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.

15 The eyes of the Lord are directed unto the righteous, and his ears unto their cry.

چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.

16 [But] the anger of the Lord is against those that do evil, to cut off from the earth their remembrance.

اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.

17 Those cry, and the Lord heareth, and from all their distresses he delivereth them.

نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.

18 The Lord is nigh unto those that are broken-hearted: and he saveth those that are of a contrite spirit.

خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

19 Many are the afflictions of the righteous; but out of them all the Lord ever delivereth him.

مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.

20 He watcheth all his bones: not one of them is broken.

خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.

21 The evil will slay the wicked: and they who hate the righteous shall incur guiltiness.

شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.

22 The Lord redeemeth the soul of his servants: and all that trust in him shall not incur guiltiness.

خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.