Psalms 27

1 “Of David.” The Lord is my light and my salvation; of whom shall I be afraid? the Lord is the fortress of my life; of whom shall I have dread?

مزمور داوود. خداوند نور و نجات من است، از که بترسم؟ خداوند حافظ جان من است از که هراسان شوم؟

2 When evil-doers come near against me to eat up my flesh, my assailants and my enemies at me: then do they stumble and fall.

هنگامی که بدکاران بر من هجوم آوردند تا مرا نابود کنند، لغزیدند و افتادند.

3 If an army should encamp against me, my heart shall not fear: if war should arise against me, even then will I have trust.

حتی اگر لشکری بر ضد من برخیزد، ترسی به دل راه نخواهم داد! اگر علیه من جنگ بر پا کنند، به خدا توکل خواهم کرد و نخواهم ترسید!

4 One thing have I asked of the Lord, that I will seek for: that I may dwell in the house of the Lord all the days of my life, to behold the loveliness of the Lord, and to be every morning early in his temple.

تنها خواهش من از خداوند این است که اجازه دهد تمام روزهای عمرم در حضور او زیست کنم و در خانهٔ او به او تفکر نمایم و جمال او را مشاهده کنم.

5 For he will hide me in his pavilion on the day of evil; he will conceal me in the secret of his tabernacle; upon a rock will he place me high.

در روزهای سخت زندگی، او مرا در خانهٔ خود پناه خواهد داد، مرا حفظ خواهد کرد و بر صخره‌ای بلند و مطمئن استوار خواهد ساخت.

6 And now will my head be lifted up above my enemies all round about me; and I will sacrifice in his tabernacle sacrifices of joy: I will sing, and I will triumphantly play unto the Lord.

آنگاه بر دشمنانی که مرا احاطه کرده‌اند پیروز خواهم شد؛ با فریاد شادی در خیمهٔ او قربانیها تقدیم خواهم نمود و برای خداوند سرود شکرگزاری خواهم خواند.

7 Hear, O Lord, my voice, [when] I call, and be gracious unto me, and answer me.

ای خداوند، فریاد مرا بشنو و رحمت فرموده، دعایم را اجابت کن.

8 Of thee, said my heart, “Seek ye my presence”: thy presence, Lord, will I seek.

تو گفته‌ای که تو را بطلبم، من نیز از ته دل می‌گویم که ای خداوند تو را خواهم طلبید.

9 Hide [then] not thy face from me; reject not in anger thy servant, thou [who] hast been my help: cast me not off, nor forsake me, O God of my salvation.

خود را از من پنهان نکن؛ بر من خشمگین مشو و مرا از حضورت نران. تو مددکار من بوده‌ای، مرا طرد نکن؛ ای خدای نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا ترک نکن!

10 For my father and my mother have forsaken me; but the Lord will take me up.

حتی اگر پدر و مادرم مرا از خود برانند، خداوند مرا نزد خود خواهد پذیرفت.

11 Point me out thy way, O Lord! and guide me on a level path, because of those that regard me enviously.

ای خداوند، مرا به راه راست خود هدایت کن تا از گزند دشمن در امان باشم.

12 Give me not up to the [revengeful] desire of my assailants; for there are risen up against me false witnesses, and such as utter violence.

مرا به دست بدخواهانم نسپار، زیرا این ظالمان می‌خواهند با شهادت دروغ خود، بر ضد من قیام کنند.

13 Unless I had believed to see the goodness of the Lord in the land of life—

به یقین باور دارم که نیکویی خداوند را بار دیگر در این دنیا، در دیار زندگان خواهم دید.

14 Wait on the Lord; be strong, and let thy heart be of good courage; and only wait on the Lord.

به خداوند امیدوار باش و بر او توکل کن. ایمان داشته باش و ناامید نشو.