Psalms 146

1 Hallelujah. Praise, O my soul, the Lord.

Dýrð sé Guði! Já, ég vil vegsama hann!

2 I will praise the Lord throughout my life: I will sing praises unto my God while I have any being.

Ég vil lofa hann á meðan ég lifi, vegsama hann fram á síðustu stund.

3 Put not your trust in princes, in the son of man, in whom there is no salvation.

Reiddu þig ekki á hjálp valdsmanna, því að þeir falla og ekkert verður úr aðstoð þeirra.

4 When his spirit goeth forth, he returneth to his [native] earth: on that very day perish his thoughts.

Þeir munu deyja og andi þeirra líður burt, áform þeirra verða að engu.

5 [But] happy is he who hath the God of Jacob for his help, whose hope is on the Lord his God;

En sæll er sá maður sem reiðir sig á hjálp Guðs, Guðs Jakobs, sem vonar á Drottin, Guð sinn

6 Who hath made heaven, and earth, the sea, and all that is therein; who keepeth truth for ever;

– þann Guð sem skapaði himin og jörð og hafið og allt sem í því er. Hann er sá Guð sem óhætt er að treysta!

7 Who executeth justice for the oppressed: who giveth bread to the hungry: the Lord looseneth the prisoners;

Hann leitar réttar fátækra og kúgaðra og gefur hungruðum brauð. Hann frelsar fanga,

8 The Lord causeth the blind to see; the Lord raiseth up those who are bowed down; the Lord loveth the righteous:

opnar augu blindra, lyftir okinu af þeim sem eru að bugast. Drottinn elskar þá sem gera rétt.

9 The Lord guardeth the strangers; the fatherless and widow he helpeth up; but the way of the wicked he maketh crooked.

Hann verndar útlendingana sem sest hafa að í landinu og gætir réttinda ekkna og einstæðinga, en ónýtir ráðabrugg vondra manna.

10 The Lord will reign for ever, even thy God, O Zion, unto all generations. Hallelujah.

Drottinn mun ríkja að eilífu. Jerúsalem, veistu að Drottinn er konungur að eilífu?! Hallelúja!