< Psalms 144 >

1 “By David.” Blessed be the Lord my Rock, who exerciseth my hands for the battle, my fingers for the war:
مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.
2 My kindness, and my strong-hold; my high tower, and my deliverer; my shield, and he in whom I trust; who subdueth my people under me.
او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.
3 Lord, what is man, that thou takest cognizance of him: the son of a mortal, that thou regardest him!
ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟
4 Man is like the breath: his days are like a passing shadow.
عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.
5 O Lord, bend thy heavens, and come down: touch the mountains, that they may smoke.
ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.
6 Cast forth lightning, and scatter them: send out thy arrows, and confound them.
رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!
7 Stretch out thy hands from above; rid me, and deliver me out of great waters, from the hand of the children of the stranger.
دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.
8 Whose mouth speaketh vanity, and whose right hand is the right hand of falsehood.
دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.
9 O God, a new song will I sing unto thee: upon the ten-stringed psaltery will I sing praises unto thee.
ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!
10 [Thou art he] that giveth victory unto kings: who riddeth David his servant from the evil-bringing sword.
تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!
11 Rid me, and deliver me from the hand of the children of the stranger, whose mouth speaketh vanity, and whose right hand is the right hand of falsehood.
مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!
12 So that our sons may be like plants, grown up in their youth: our daughters, like corner-pillars, sculptured in the model of a palace.
باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!
13 May our garners be full, furnishing all manner of store: our sheep bringing forth thousands and ten thousands in our open pastures.
باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!
14 May our oxen be strong to labor: may there be no breach, nor migration, nor loud complaint in our streets.
باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!
15 Happy the people, that fare thus: happy the people, whose God is the Lord.
خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!

< Psalms 144 >