< Psalms 139 >
1 “To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].
Rabbiyow, waad i baadhay, oo waad i soo ogaatay.
2 Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.
Waad og tahay fadhiisashadayda iyo sara kiciddaydaba, Oo fikirkaygana meel fog baad ka garataa.
3 My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.
Socodkayga iyo seexashadaydaba waad baadhaa, Oo jidadkayga oo dhanna waad wada taqaan.
4 For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.
Waayo, Rabbiyow, eray aanad aqoonu carrabkayga kuma jiro, Laakiinse adigu waad wada og tahay.
5 Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.
Adigu hor iyo dibba waad iga xidhay, Oo gacantaadaad i saartay.
6 Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.
Aqoontaas oo kale aad iyo aad bay iigu yaab badan tahay, Waa wax sare, oo anigu ma aan gaadhi karo.
7 Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?
Bal xaggee baan ruuxaaga ka tagaa? Xaggee baanse wejigaaga uga cararaa?
8 If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol )
Haddaan samada koro, halkaasaad joogtaa, Haddaan sariirtayda She'ool dhex dhigtona, bal eeg, halkaasna waad joogtaa. (Sheol )
9 If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:
Haddaan qaato baalasha subaxda, Iyo haddaan dego badda darafyadeeda ugu shisheeyaba,
10 Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.
Xataa halkaas gacantaada ayaa i hoggaamin doonta, Oo midigtaada ayaa i soo qaban doonta.
11 If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:
Haddaan idhaahdo, Hubaal gudcurkaa i qarin doona, Oo iftiinka igu wareegsanu habeennimuu noqon doonaa,
12 Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].
Xataa gudcurku igama kaa qariyo, Laakiinse habeenku wuxuu u iftiimaa sida maalinta oo kale, Gudcurka iyo iftiinku waa isugu kaa mid.
13 For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.
Waayo, kelyahayga adigaa sameeyey, Oo adigaa igu daboolay maxalkii hooyaday.
14 I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.
Waan kugu mahadnaqi doonaa, waayo, waxaa la ii sameeyey si cabsi iyo yaab badan, Shuqulladaadu waa yaab badan yihiin, Oo naftayduna taas aad bay u taqaan.
15 My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.
Lafahaygu kaama qarsoonayn, Markii laygu sameeyey qarsoodiga, Oo farsamada yaabka leh laygu sameeyey dhulka meesha ugu hoosaysa.
16 My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.
Indhahaagu way i arkeen markaan uurjiifka ahaa, Oo xubnahaygu kitaabkaagay ku wada qornaayeen, Kuwaas oo maalin ka maalin la qabanqaabiyey Intaan midkoodna jirin ka hor.
17 And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!
Ilaahow, fikirradaadu ila qiimo badanaa! Oo tiro badanaa!
18 Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.
Haddaan tiriyo, way ka sii tiro badan yihiin ciidda, Oo markaan tooso weli adigaan kula joogaa.
19 If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.
Ilaahow, hubaal waxaad layn doontaa kuwa sharka leh, Haddaba iga taga, raggiinna dhiigyocabyada ahow.
20 Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.
Waayo, iyagu si xun ayay wax kaaga sheegaan, Oo cadaawayaashaaduna micnela'aan bay magacaaga ku soo qaadqaadaan.
21 Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.
Rabbiyow, sow ma aan nebci kuwa ku neceb? Oo sow kama aan murugaysni kuwa kugu kaca?
22 With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.
Nacayb dhan ayaan ku necbahay iyaga, Oo waxaan iyaga u haystaa cadaawayaashayda.
23 Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:
Ilaahow, i baadh, oo qalbigayga garo, I tijaabi, oo fikirradayda ogow,
24 And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.
Oo bal fiiri inuu jid xumaan ahu igu jiro iyo in kale, Oo igu hoggaami jidka weligiis ah.