Psalms 139
1 “To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].
Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
2 Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.
Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
3 My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.
Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
4 For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.
Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, HEERE! Gij weet het alles.
5 Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.
Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
6 Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.
De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
7 Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?
Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
8 If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol h7585)
Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
9 If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:
Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
10 Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.
Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
11 If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:
Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
12 Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].
Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
13 For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.
Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
14 I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.
Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
15 My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.
Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
16 My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.
Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
17 And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!
Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
18 Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.
Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
19 If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.
O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
20 Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.
Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
21 Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.
Zou ik niet haten HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
22 With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.
Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
23 Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:
Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
24 And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.
En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
