Psalms 12

1 “To the chief musician upon Sheminith, a psalm of David.” Help, O Lord; for the pious have ceased to be; for the truthful have failed from among the children of men.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

2 Deceptively do they speak every one with his neighbor, with flattering lips, with a double heart do they speak.

همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

3 May the Lord cut off all flattering lips, the tongue that speaketh boastful things:

ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

4 Who have said, With our tongue will we be mighty; our lips are with us; who is Lord over us!

که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

5 Because of the oppression of the poor, because of the sighing of the needy, now will I arise, saith the Lord: I will grant safety to him for whom the other layeth a snare.

خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

6 The words of the Lord are pure words, as silver refined in the crucible of earth, purified seven times.

وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

7 Thou, O Lord, wilt preserve them; thou wilt guard them from this generation for ever.

ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

8 On every side do the wicked walk about, when the vile are exalted over the sons of man.