Psalms 107

1 BOOK FIFTH: Oh give thanks unto the Lord; for he is good; for unto eternity endureth his kindness.

خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

2 Thus let the Lord's redeemed say, even those whom he hath redeemed from the hand of the adversary;

کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

3 And whom he hath gathered out of the [various] lands, from the east, and from the west, from the north, and from the sea.

و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

4 They wandered about in the wilderness, in the desert path; they could not find an inhabited city:

برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

5 Hungry and thirsty, their soul within them fainted.

گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

6 Then they cried unto the Lord when they were in distress, [and] out of their afflictions he delivered them.

آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

7 And he led them forth on the right way, that they might go to an inhabited city.

8 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

9 For he satisfied the longing soul, and the hungry soul he filled with good.—

او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, bound in misery and [fetters of] iron; —

آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

11 Because they have rebelled against the words of God, and have contemned the counsel of the Most High;

12 And he humbled with trouble their heart; they stumbled, and there was none to help;

پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

13 But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions;

آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

14 He bringeth them out of darkness and the shadow of death, and teareth their bands asunder.

آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

15 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

16 For he hath broken the doors of copper, and the bolts of iron hath he hewn asunder.—

او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

17 Fools, because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.

افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

18 All manner of food their soul abhorreth; and they draw near unto the gates of death;

اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

19 But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions.

آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

20 He sendeth his word and healeth them, and delivereth them from their graves.

او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

21 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

22 They shall also sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and relate his deeds with joyful song.—

باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

23 They who go down to the sea in ships, who do business on great waters; —

برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

24 These have seen the works of the Lord, and his wonders on the deep.

آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

25 For he spoke, and he raised the stormy wind, which lifteth up its waves.

به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

26 They would mount up to heaven, they would go down to the depths: their soul was melted because of their danger.

چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

27 They would reel to and fro, and stagger like a drunken man, and all their wisdom was exhausted.

و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

28 And they cried unto the Lord when they were in distress, and he brought them out of their afflictions.

آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

29 He calmed the storm into a whisper, and stilled were the waves of the sea.

خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

30 And they were rejoiced because they were silent: and then he guided them unto their desired haven.

آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

31 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

32 And they must exalt him in the congregation of the people, and in the assembly of the elders must they praise him.—

باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

33 He changeth rivers into a wilderness, and water-springs into parched ground;

خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

34 A fruitful land into a salty waste, for the wickedness of those that dwell therein.

زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

35 He changeth the wilderness into a pool of water, and desert land into water-springs.

اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

36 And there he causeth to dwell the hungry, that they may found an inhabited city;

گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

37 And they sow fields, and plant vineyards, that they may yield the fruits of the [annual] product.

آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

38 He also blesseth them, and they multiply greatly, and he suffereth not their cattle to diminish.

خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

39 They were also diminished and bowed low through oppression, misfortune, and sorrow:

هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

40 He [then] poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in a pathless wilderness.

خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

41 And he exalteth the needy from misery, and maketh [his] families like flocks.

او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

42 The righteous shall see it, and rejoice; but all wickedness shall stop her mouth.

نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

43 Whoever is wise, let him observe these things, and let [all] understand the kindness of the Lord.

خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.