Psalms 107

1 BOOK FIFTH: Oh give thanks unto the Lord; for he is good; for unto eternity endureth his kindness.

۱ خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

2 Thus let the Lord's redeemed say, even those whom he hath redeemed from the hand of the adversary;

۲ فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

3 And whom he hath gathered out of the [various] lands, from the east, and from the west, from the north, and from the sea.

۳ وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

4 They wandered about in the wilderness, in the desert path; they could not find an inhabited city:

۴ در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.

5 Hungry and thirsty, their soul within them fainted.

۵ گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

6 Then they cried unto the Lord when they were in distress, [and] out of their afflictions he delivered them.

۶ آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

7 And he led them forth on the right way, that they might go to an inhabited city.

۷ و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

8 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

۸ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

9 For he satisfied the longing soul, and the hungry soul he filled with good.—

۹ زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, bound in misery and [fetters of] iron; —

۱۰ آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

11 Because they have rebelled against the words of God, and have contemned the counsel of the Most High;

۱۱ زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

12 And he humbled with trouble their heart; they stumbled, and there was none to help;

۱۲ و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.

13 But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions;

۱۳ آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

14 He bringeth them out of darkness and the shadow of death, and teareth their bands asunder.

۱۴ ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

15 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

۱۵ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

16 For he hath broken the doors of copper, and the bolts of iron hath he hewn asunder.—

۱۶ زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

17 Fools, because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.

۱۷ احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

18 All manner of food their soul abhorreth; and they draw near unto the gates of death;

۱۸ جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

19 But when they cry unto the Lord when they are in distress, he saveth them out of their afflictions.

۱۹ آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

20 He sendeth his word and healeth them, and delivereth them from their graves.

۲۰ کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

21 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

۲۱ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

22 They shall also sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and relate his deeds with joyful song.—

۲۲ و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

23 They who go down to the sea in ships, who do business on great waters; —

۲۳ آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

24 These have seen the works of the Lord, and his wonders on the deep.

۲۴ اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.

25 For he spoke, and he raised the stormy wind, which lifteth up its waves.

۲۵ او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

26 They would mount up to heaven, they would go down to the depths: their soul was melted because of their danger.

۲۶ به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

27 They would reel to and fro, and stagger like a drunken man, and all their wisdom was exhausted.

۲۷ سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

28 And they cried unto the Lord when they were in distress, and he brought them out of their afflictions.

۲۸ آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

29 He calmed the storm into a whisper, and stilled were the waves of the sea.

۲۹ طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

30 And they were rejoiced because they were silent: and then he guided them unto their desired haven.

۳۰ پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

31 They [therefore] shall give thanks unto the Lord for his kindness, and [proclaim] his wonders to the children of men!

۳۱ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

32 And they must exalt him in the congregation of the people, and in the assembly of the elders must they praise him.—

۳۲ و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

33 He changeth rivers into a wilderness, and water-springs into parched ground;

۳۳ او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

34 A fruitful land into a salty waste, for the wickedness of those that dwell therein.

۳۴ و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.

35 He changeth the wilderness into a pool of water, and desert land into water-springs.

۳۵ بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

36 And there he causeth to dwell the hungry, that they may found an inhabited city;

۳۶ و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

37 And they sow fields, and plant vineyards, that they may yield the fruits of the [annual] product.

۳۷ و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

38 He also blesseth them, and they multiply greatly, and he suffereth not their cattle to diminish.

۳۸ و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

39 They were also diminished and bowed low through oppression, misfortune, and sorrow:

۳۹ و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

40 He [then] poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in a pathless wilderness.

۴۰ ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.

41 And he exalteth the needy from misery, and maketh [his] families like flocks.

۴۱ اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.

42 The righteous shall see it, and rejoice; but all wickedness shall stop her mouth.

۴۲ صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

43 Whoever is wise, let him observe these things, and let [all] understand the kindness of the Lord.

۴۳ کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.