Psalms 105
1 O give thanks unto the Lord; call on his name: make known among the people his deeds.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing unto, him, sing praises unto him: speak of all his wonderful works.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Glorify yourselves in his holy name: let the heart of those rejoice that seek the Lord.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Inquire after the Lord and his strength: seek his presence evermore.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his wonderful works which he hath done; his tokens, and the decrees of his mouth;
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 O ye seed of Abraham his servant, ye children of Jacob, his elect.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the Lord our God: over all the earth are his decrees.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He remembereth his covenant for ever, the word which he hath commanded, to the thousandth generation.
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 Which he covenanted with Abraham; and his oath unto Isaac;
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And which he established unto Jacob as a statute, unto Israel as an everlasting covenant:
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 Saying, “Unto thee will I give the land of Canaan, as the portion of your inheritance.”
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 When they were but a few men in number; yea, very few, and strangers in it;
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 And when they wandered from one nation to another, from one kingdom to another people:
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He suffered no man to oppress them; yea, he reproved kings for their sake;
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 [Saying, ] “Touch not my anointed, and do my prophets no harm,”—
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 And he called for a famine over the land; every staff of bread he broke.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them; for a servant was Joseph sold;
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 They forced into fetters his feet; in iron was his body put:
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 Until the time that his word came to pass, [when] the saying of the Lord had purified him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent and unfettered him; the ruler of people, and let him go free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He appointed him lord of his house, and ruler of all his possession:
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 That he might bind his princes at his pleasure; and teach his ancients wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Then came Israel into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he increased his people greatly, and made them stronger than their adversaries.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilely with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses his servant, Aaron also whom he had made choice of.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 They displayed among them his effective signs, and wonders in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He changed their waters into blood, and slew their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land brought forth frogs in abundance, in the very chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and there came various wild beasts, lice also within all their boundary.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He gave them as their rain hail, and flames of fire in their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 And he smote their vines and their fig-trees, and broke the trees within their boundary.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locusts came, and crickets, and that without number;
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 And they ate up all the herbs in their land, and ate up the fruit of their ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 And he smote all the first-born in their land, the first of all their strength.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 And he brought them forth with silver and gold: and there was not one that stumbled among his tribes.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt rejoiced when they departed; for the dread of them was fallen upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread out a cloud for a covering, and fire to give light in the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 The people asked, and he brought quails, and with heavenly bread he satisfied them.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He opened the rock, and the waters gushed out: they ran in the dry places like a river.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he remembered his holy word given to Abraham his servant.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he brought forth his people with gladness, with joyful song his elect.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 And he gave them the lands of nations; and the labor of people they obtained as an inheritance:
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 So that they might observe his statutes, and keep his laws. Hallelujah.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
