Psalms 104

1 Bless, O my soul, the Lord. O Lord my God, thou art very great; with glory and majesty art thou clothed.

Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Oh Panginoon kong Dios ikaw ay totoong dakila; ikaw ay nabibihisan ng karangalan at kamahalan.

2 [Thou art he] who wrappeth himself in light as with a garment; who stretcheth out the heavens like a curtain;

Na siyang nagbabalot sa iyo ng liwanag na parang bihisan; na siyang naguunat ng mga langit na parang tabing:

3 Who frameth of the waters the beams of his upper-chambers; who maketh the clouds his chariot; who walketh along upon the wings of the wind:

Na siyang naglalagay ng mga tahilan ng kaniyang mga silid sa tubig; na siyang gumagawa sa mga alapaap na kaniyang karro; na siyang lumalakad sa mga pakpak ng hangin:

4 Who maketh the winds his messengers; the flaming fire his ministers;

Na siyang gumagawa sa mga hangin na mga sugo niya; ang kaniyang mga tagapangasiwa ay alab ng apoy:

5 Who hath founded the earth upon her bases, that she should not be moved to all eternity.

Na siyang naglagay ng mga patibayan ng lupa, upang huwag makilos magpakailan man,

6 Thou hadst covered the deep as with a garment: above the mountains stood the waters.

Iyong tinakpan ng kalaliman na tila isang bihisan; ang tubig ay tumatayo sa itaas ng mga bundok.

7 At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hastened away.

Sa iyong pagsaway sila'y nagsitakas; sa hugong ng iyong kulog ay nagmadaling nagsialis (sila)

8 They ascended mountains; they went down valleys, unto the place which thou hadst founded for them.

Sila'y nagsiahon sa mga bundok, sila'y nagsilusong sa mga libis, sa dako mong itinatag ukol sa kanila.

9 Bounds hast thou set which they cannot pass over, that they return not again to cover the earth.

Ikaw ay naglagay ng hangganan upang sila'y huwag makaraan; upang sila'y huwag magsibalik na tumakip sa lupa.

10 [Thou art he] who sendeth springs into the valleys, between mountains they run along.

Siya'y nagsusugo ng mga bukal sa mga libis; nagsisiagos sa gitna ng mga bundok:

11 They give drink to all the beasts of the field: the wild asses quench [thereon] their thirst.

Sila'y nagpapainom sa bawa't hayop sa parang; nangagpapatid-uhaw ang mga mailap na asno.

12 By them have the fowls of the heaven ever their habitation, from between the branches they send forth their voice.

Sa tabi nila ay nagkaroon ng kanilang tahanan ang mga ibon sa himpapawid, sila'y nagsisiawit sa mga sanga.

13 Who watereth the mountains from his upper-chambers: from the fruit of thy works is the earth satisfied.

Kaniyang dinidilig ang mga bundok mula sa kaniyang mga silid: ang lupa'y busog sa bunga ng iyong mga gawa.

14 [Thou art he] who causeth grass to grow for the cattle, and herbs by the service of man, that he may bring forth bread out of the earth;

Kaniyang pinatutubo ang damo para sa mga hayop, at ang gugulayin sa paglilingkod sa tao: upang siya'y maglabas ng pagkain sa lupa:

15 And wine that maketh joyful the heart of man, [and] oil to brighten his face, and bread which strengtheneth the heart of man.

At ng alak na nagpapasaya sa puso ng tao, at ng langis upang pasilangin ang kaniyang mukha, at ng tinapay na nagpapalakas ng puso ng tao.

16 Full of sap are the trees of the Lord, the cedars of Lebanon which he hath planted;

Ang mga punong kahoy ng Panginoon ay busog; ang mga sedro sa Libano, na kaniyang itinanim;

17 Where the birds make their nests: the stork—fir-trees are her house.

Na pinamumugaran ng mga ibon: tungkol sa tagak, ang mga puno ng abeto ay kaniyang bahay.

18 The high mountains are for the wild goats: the rocks are a shelter for the conies.

Ang mga mataas na bundok ay para sa mga mailap na kambing; ang mga malalaking bato ay kanlungan ng mga coneho.

19 He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.

Kaniyang itinakda ang buwan sa mga panahon: nalalaman ng araw ang kaniyang paglubog.

20 Thou causest darkness, and it becometh night, wherein creep forth all the beasts of the forest.

Iyong ginagawa ang kadiliman at nagiging gabi; na iginagalaw ng lahat na hayop sa gubat.

21 The young lions roar after their prey, and ask from God their food.

Umuungal ang mga batang leon sa pagsunod sa mahuhuli nila, at hinahanap sa Dios ang kanilang pagkain.

22 The sun ariseth, they withdraw [to their lairs], and lie down in their dens.

Ang araw ay sumisikat sila'y nagsisialis, at nangahihiga sa kanilang mga yungib.

23 Man goeth [then] forth unto his work, and to his labor until the evening.

Lumalabas ang tao sa kaniyang gawain, at sa kaniyang gawa hanggang sa kinahapunan.

24 How manifold are thy works, O Lord! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

Oh Panginoon, pagka sarisari ng iyong mga gawa! sa karunungan ay ginawa mo silang lahat: ang lupa ay puno ng iyong kayamanan.

25 Here is this great and wide-extended sea; therein are moving things without number, living creatures both small and great.

Nandoon ang dagat, na malaki at maluwang, na ginagalawan ng di mabilang na mga bagay, ng mga munti at ng mga malaking hayop din naman.

26 There the ships make their way: [there also] is the leviathan, whom thou hast made to sport therein.

Doo'y nagsisiyaon ang mga sasakyan: nandoon ang buwaya na iyong nilikha upang maglibang doon.

27 All of these wait upon thee, to give them their food in its due season.

Lahat ng ito ay nangaghihintay sa iyo, upang iyong mabigyan (sila) ng kanilang pagkain sa ukol na kapanahunan.

28 What thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are satisfied with good.

Ang iyong ibinibigay sa kanila ay pinipisan nila; iyong ibinubukas ang iyong kamay, sila'y nangabubusog ng kabutihan.

29 Thou hidest thy face, they suddenly vanish: thou takest away their spirit, they perish, and to their dust they return.

Iyong ikinukubli ang iyong mukha, sila'y nangababagabag; iyong inaalis ang kanilang hininga, sila'y nangamamatay, at nagsisibalik sa kanilang pagkaalabok.

30 Thou sendest forth thy spirit, they are created; and thou renewest the face of the earth.

Iyong sinusugo ang iyong Espiritu, sila'y nangalalalang; at iyong binabago ang balat ng lupa.

31 The glory of the Lord will endure for ever; the Lord will rejoice in his works:

Manatili nawa ang kaluwalhatian ng Panginoon kailan man; magalak nawa ang Panginoon sa kaniyang mga gawa:

32 He who looketh down on the earth, and she trembleth; who toucheth the mountains, and they smoke.

Na siyang tumitingin sa lupa at nayayanig: kaniyang hinihipo ang mga bundok at nagsisiusok.

33 I will sing unto the Lord while I live: I will sing praises to my God while I exist.

Aawit ako sa Panginoon habang ako'y nabubuhay: ako'y aawit ng pagpuri sa aking Dios, samantalang mayroon akong kabuhayan.

34 May my speech be agreeable to him: I will indeed rejoice in the Lord.

Matamisin nawa niya ang aking pagbubulay: ako'y magagalak sa Panginoon.

35 May the sinners cease from off the earth, and the wicked be no more. Bless, O my soul, the Lord. Hallelujah.

Malipol nawa ang mga makasalanan sa lupa, at mawala nawa ang masama. Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Purihin ninyo ang Panginoon.