Psalms 104
1 Bless, O my soul, the Lord. O Lord my God, thou art very great; with glory and majesty art thou clothed.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 [Thou art he] who wrappeth himself in light as with a garment; who stretcheth out the heavens like a curtain;
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Who frameth of the waters the beams of his upper-chambers; who maketh the clouds his chariot; who walketh along upon the wings of the wind:
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Who maketh the winds his messengers; the flaming fire his ministers;
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Who hath founded the earth upon her bases, that she should not be moved to all eternity.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Thou hadst covered the deep as with a garment: above the mountains stood the waters.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hastened away.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 They ascended mountains; they went down valleys, unto the place which thou hadst founded for them.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Bounds hast thou set which they cannot pass over, that they return not again to cover the earth.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 [Thou art he] who sendeth springs into the valleys, between mountains they run along.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 They give drink to all the beasts of the field: the wild asses quench [thereon] their thirst.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 By them have the fowls of the heaven ever their habitation, from between the branches they send forth their voice.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Who watereth the mountains from his upper-chambers: from the fruit of thy works is the earth satisfied.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 [Thou art he] who causeth grass to grow for the cattle, and herbs by the service of man, that he may bring forth bread out of the earth;
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 And wine that maketh joyful the heart of man, [and] oil to brighten his face, and bread which strengtheneth the heart of man.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Full of sap are the trees of the Lord, the cedars of Lebanon which he hath planted;
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Where the birds make their nests: the stork—fir-trees are her house.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 The high mountains are for the wild goats: the rocks are a shelter for the conies.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Thou causest darkness, and it becometh night, wherein creep forth all the beasts of the forest.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 The young lions roar after their prey, and ask from God their food.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 The sun ariseth, they withdraw [to their lairs], and lie down in their dens.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Man goeth [then] forth unto his work, and to his labor until the evening.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 How manifold are thy works, O Lord! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Here is this great and wide-extended sea; therein are moving things without number, living creatures both small and great.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 There the ships make their way: [there also] is the leviathan, whom thou hast made to sport therein.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 All of these wait upon thee, to give them their food in its due season.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 What thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are satisfied with good.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Thou hidest thy face, they suddenly vanish: thou takest away their spirit, they perish, and to their dust they return.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created; and thou renewest the face of the earth.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 The glory of the Lord will endure for ever; the Lord will rejoice in his works:
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 He who looketh down on the earth, and she trembleth; who toucheth the mountains, and they smoke.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 I will sing unto the Lord while I live: I will sing praises to my God while I exist.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 May my speech be agreeable to him: I will indeed rejoice in the Lord.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 May the sinners cease from off the earth, and the wicked be no more. Bless, O my soul, the Lord. Hallelujah.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
