Psalms 102
1 “A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 [When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 But thou art ever the same, and thy years will have no end.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
