Psalms 102
1 “A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.
2 Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.
3 For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.
4 Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.
5 Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.
6 I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.
7 I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.
8 All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.
9 For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,
10 Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.
11 My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.
12 But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
13 Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.
14 For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug (sila) adunay kalooy sa iyang mga abug.
15 Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.
16 When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.
17 [When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.
18 This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;
20 To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;
21 That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;
22 When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.
23 He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.
24 I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
25 In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.
26 These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
(Sila) mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo (sila) ug (sila) pagaalid-an:
27 But thou art ever the same, and thy years will have no end.
Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.
28 The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.
