Proverbs 8
1 Behold, wisdom calleth, and understanding sendeth forth her voice,
| آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟ |
2 On the top of high places, by the wayside, at the house where there are [many] paths doth she place herself.
| حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید: |
3 Alongside of gates, at the opening of the city, at the entrance of the town[-doors] doth she call loudly,
4 Unto you, O men, I call, and my voice [goeth forth] to the sons of men,
| «ای مردم، شما را صدا می‌زنم. |
5 Learn, O ye simple, to understand prudence: and, ye fools, be ye of an understanding heart.
| ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید. |
6 Hear! for of noble things will I speak; and the opening of my lips shall be of what is equitable.
| به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم. |
7 For truth uttereth my palate ever, and the abomination of my lips is wickedness.
8 In righteousness are all the sayings of my mouth, there is in them nothing crooked or perverse.
| سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند. |
9 They are all evident to the man of understanding, and correct to those that have obtained knowledge.
| سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است. |
10 Accept my correction, and not silver; and knowledge rather than choice gold.
| تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است. |
11 For wisdom is better than pearls; and all the things that men wish for are not equal to her.
| ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد. |
12 I wisdom dwell with prudence, and the knowledge of discreet thoughts do I discover.
| «من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم. |
13 The fear of the Lord is to hate evil, pride and arrogance, and the evil way: and the mouth of perverseness do I hate.
| اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم. |
14 Mine are counsel and sound wisdom: I am understanding; mine is might.
| «منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند. |
15 Through me do kings reign, and chieftains give decrees [in] righteousness.
16 Through me do princes rule, and the nobles, even all the judges of the earth.
| تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند. |
17 I indeed love those that love me: and those that seek me earnestly shall find me.
| «من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت. |
18 Riches and honor are with me, yea, enduring wealth and righteousness.
| ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است. |
19 My fruit is better than gold, and than fine gold; and my products, than choice silver.
| بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است. |
20 On the road of righteousness do I walk firmly, in the midst the paths of justice:
| راههای من عدل و حق است. |
21 That I may cause those that love me to inherit a lasting possession; and their treasures will I fill
| ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم. |
22 The Lord created me as the beginning of his way, the first of his works from the commencement,
| «در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت. |
23 From eternity was I appointed chief, from the beginning, from the earliest times of the earth.
| از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم. |
24 When there were yet no depths, was I brought forth; when there were yet no springs laden heavily with water.
| قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب، |
25 Before the mountains were yet sunk down, before the hills was I brought forth:
| قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند، |
26 While as yet he had not made the land and open fields, nor the chief of the dust of the world.
| قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم. |
27 When he prepared the heavens, I was there; when he drew a circle over the face of the deep;
| «هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم. |
28 When he fastened the skies above; when the springs of the deep became strong;
| وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود، |
29 When he assigned to the sea his decree, that the waters should not transgress his order: when he established firmly the foundations of the earth:
| وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد، |
30 Then was I near him, as a nursling: and I was day by day [his] delights, playing before him at all times;
| من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم. |
31 Playing in the world, his earth; and having my delights with the sons of men.
| دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند. |
32 And now, O children [of men], hearken unto me! for happy those that observe my ways.
| «پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند. |
33 Hear correction, and be wise, and reject it not.
| به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید. |
34 Happy is the man that hearkeneth unto me, watching day by day at my gates, waiting at the posts of my doors.
| خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد، |
35 For he who findeth me findeth life, and he obtaineth favor from the Lord.
| زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ |
36 But he that sinneth against me doth violence to his own soul: all those that hate me love death.
| اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.» |
