Proverbs 5
1 My son, attend unto my wisdom; to my understanding incline thou thy ear:
| ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر، | ۱ |
2 That thou mayest observe discretion, and that thy lips may keep knowledge.
| تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد. | ۲ |
3 For as of fine honey drop the lips of an adulterous woman, and smoother than oil is her palate;
| زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است. | ۳ |
4 But her end is bitter as wormwood, it is sharp as a two-edged sword.
| لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم. | ۴ |
| پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585) | ۵ |
6 So that she cannot balance the path of life; her tracks are unsteady, and she knoweth it not.
| به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند. | ۶ |
7 And now, O ye children, hearken unto me, and depart not from the sayings of my mouth.
| و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید. | ۷ |
8 Remove far from her thy way, and come not nigh to the door of her house;
| طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو. | ۸ |
9 That thou mayest not give up unto others thy vigor, and thy years unto the cruel;
| مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان. | ۹ |
10 That strangers may not satisfy themselves with thy strength, and with thy exertions, in the house of an alien:
| و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود. | ۱۰ |
11 While thou moanest at thy end, when thy flesh and thy body are coming to their end,
| که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد، | ۱۱ |
12 And thou sayest, How have I hated correction, and how hath my heart rejected reproof;
| و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد، | ۱۲ |
13 While I hearkened not to the voice of my instructors, and to my teachers I inclined not my ear;
| و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم. | ۱۳ |
14 But little more was wanting, and I had been in all [kinds of] unhappiness in the midst of the congregation and assembly.
| نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت. | ۱۴ |
15 Drink water out of thy own cistern, and running waters out of thy own well.
| آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش. | ۱۵ |
16 So will thy springs overflow abroad; and in the open streets will be thy rivulets of water;
| جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام، | ۱۶ |
17 They will be thy own only, and not those of strangers with thee.
| و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو. | ۱۷ |
18 Thy fountain will be blessed: and rejoice with the wife of thy youth, —
| چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش، | ۱۸ |
19 The lovely gazelle and the graceful chamois: let her bosom satisfy thee abundantly at all times; with her love be thou ravished continually.
| مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش. | ۱۹ |
20 And why wilt thou, my son, be ravished with an adulteress, and embrace the bosom of an alien woman?
| لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟ | ۲۰ |
21 For before the eyes of the Lord are the ways of man, and all his tracks doth he weigh in the balance.
| زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد. | ۲۱ |
22 His own iniquities will truly catch the wicked, and with the cords of his sin will he be held firmly.
| تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود. | ۲۲ |
23 He will indeed die for want of correction; and through the abundance of his folly will he sink into error.
| او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید. | ۲۳ |
