Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
