Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
