Lamentations 5
1 Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
