Lamentations 3
1 I am the man who hath seen affliction by the rod of his wrath.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Me hath he driven out, and led into darkness, but not into light.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Surely against me doth he turn again and again his hand all the day.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 He hath caused my flesh and my skin to wear out, he hath broken my bones.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 He hath built around me, and encompassed me with poison and hardship.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 In dark places hath he set me to dwell, like the dead of olden times.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 He hath placed a fence round about me, that I cannot get out; he hath made heavy my chain.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Also when I cry aloud and make entreaty, he shutteth out my prayer.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 He hath fenced up my ways with hewn stone, my paths hath he made crooked.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 A bear lying in wait is he to me, a lion in secret places.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 On my ways hath he placed thorns, and torn me in pieces: he hath made me desolate.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 He hath bent his bow, and placed me as a mark for the arrow.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 He hath caused to enter into my reins the children of his quiver.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 I am become a laughing-stock to all my people, their [jeering] song all the day.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 He hath sated me with bitter things, he hath made me drunken with wormwood.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 He hath also broken my teeth with gravel-stones, he hath covered me with ashes.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 And my soul hath given up all thoughts of peace: I forget happiness.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 And I said, Lost is my strength, my expectation also from the Lord.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Remembering my affliction and [the cause of] my complaint, wormwood and poison.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Remembering [this] continually my soul is bowed down deeply within me.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 [Yet] this answer will I give to my heart: therefore will I wait [in confidence].
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 It is through the Lord's kindness that we are not consumed, because his mercies have no end;
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 They are new every morning: great is thy faithfulness.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 The Lord is my portion, saith my soul, therefore will I wait for him.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 The Lord is good unto those that hope in him, to the soul that seeketh him.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 It is good that one should wait and this in silence for the salvation of the Lord.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth;
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 That he sit in solitude and be silent; because He hath laid it upon him;
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 That he put his mouth in the dust; perhaps there still is hope;
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 That he offer his cheek to him that smiteth him; that he be satisfied with reproach.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 For the Lord will not cast off for ever;
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 But though he have caused grief, yet will he have mercy according to the abundance of his kindnesses.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 For he doth not afflict of his own will, and aggrieve the children of men.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 To crush under his feet all the prisoners of the earth,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 To pervert the justice [due to man] before the face of the Most High.
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 To subvert a man in his contest—should the Lord not see this?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Who is he that saith aught, and it cometh to pass, when the Lord hath not ordained it?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Do not out of the mouth of the Most High come both the evil things and the good?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Wherefore should a living man complain? let every man complain because of his sins.
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Let us search through and investigate our ways, and let us return to the Lord.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 We have indeed transgressed and rebelled: thou hast truly not pardoned.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Thou hast covered [us] with thy anger, and made pursuit after us: thou hast slain, thou hast not pitied.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Thou hast covered thyself with a cloud, that no prayer should pass through.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 As something loathsome and rejected hast thou rendered us in the midst of the people.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Wide have all our enemies opened against us their mouth.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Terror and a snare are come upon us, [with] desolation and breaches.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 With streams of water runneth my eye down, because of the breach of the daughter of my people.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 My eye trickleth down, and resteth not, without any intermission,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Till the Lord look down, and behold from heaven.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 My eye affecteth my soul because of all the daughters of my city.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Those who are my enemies, without a cause, have chased me about like a bird.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 They have shut up in the dungeon my life, and have cast stones upon me.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Waters streamed over my head: I said, I am cut off.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 I called on thy name, O Lord, out of the dungeon of the lowest depth.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Thou didst hear my voice: hide not thy ear to give me enlargement at my cry.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Thou wast ever near on the day that I called on thee: thou saidst, Fear not.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Thou didst plead, O Lord, the causes of my soul: thou didst [before this] redeem my life.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Thou hast [now] seen, O Lord, the wrong I suffer: judge thou my cause.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Thou hast seen all their vengeance, all their plans against me.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Thou hast heard their reviling, O Lord, all their plans against me,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 The speeches of these that rise up against me, and their device against me all the day.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Oh look upon their sitting down, and their rising up: I am their [jeering] song.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Render unto them a recompense, O Lord, according to the work of their hands.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Give them confusion of heart, thy curse he upon them.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Pursue them in anger and destroy from under the heavens of the Lord.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
