Job 9
1 Then answered Job, and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2 Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?
Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
3 If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.
Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
4 He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?
Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
5 [He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;
Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
6 Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;
Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
7 Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;
Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
8 Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;
Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
9 Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;
Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
10 Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.
Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
11 Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.
Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
12 Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?
Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
13 God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.
Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
14 How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?
Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
15 Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.
Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
16 Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—
Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
17 He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.
Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
18 He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.
Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
19 If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?
Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
20 If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.
Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
21 I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.
Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
22 One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.
Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
23 If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.
Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
24 Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?
Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
25 And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,
Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
26 They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.
Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
27 If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:
Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
28 O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.
Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
29 I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?
Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
30 If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:
Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
31 Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.
Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
32 For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.
Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
33 There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.
Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
34 Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:
Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
35 Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.
Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
