Job 9

1 Then answered Job, and said,

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 [He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.