Job 6
1 Then answered Job, and said,
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
“Kung matimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo; kung ang tanan kong kagul-anan mapahimutang pa sa timbangan!
3 For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
Kay karon mas bug-at pa kini kay sa balas sa kadagatan. Mao kana ang hinungdan nga sakit ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
Kay ang pana sa Makagagahom mitaop man kanako, miinom sa hilo ang akong espiritu; ang kalisang sa Dios naglaray sa pagpakigbatok kanako.
5 Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
Magabahihi ba sa kaguol ang ihalas nga asno kung siya aduna pay sagbot? O magaunga ba ang baka kung siya may kumpay?
6 Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
Makaon ba ang walay lami nga pagkaon kung walay asin? O aduna bay lami ang puti sa itlog?
7 My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
Nagdumili ako sa paghikap niini; sama sila sa kalan-on nga luod alang kanako.
8 Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
O, maangkon ko unta ang akong gipangayo; O, nga tumanon unta sa Dios ang butang nga akong gipangandoy:
9 Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
nga makapahimuot unta kini sa Dios ang pagdugmok kanako, nga buhian unta niya ang iyang kamot ug putlon ako niining kinabuhia!
10 Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
Nga mao na unta kini ang akong ganti—bisan paman kung maglipay ako sa kasakit nga dili mawala: nga wala ko ilimod ang mga pulong sa Balaang Pinili.
11 What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabot man? Unsa ba ang akong kataposan, nga ako magpakabuhi pa man?
12 Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
Ang kusog ba sa mga bato ang akong kusog? O binuhat ba sa tumbaga ang akong unod?
13 Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
Dili ba tinuod man kini nga wala akoy ikatabang sa akong kaugalingon, ug ang kaalam gipapahawa na kanako?
14 As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
Ngadto sa tawo nga hapit nang maluya, ang pagkamatinud-anon kinahanglan ipakita sa iyang higala; bisan paman kaniya nga mibiya sa kahadlok sa Makagagahom.
15 My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
Apan ang akong kaigsoonan nagluib kanako ingon nga ugang sapa, sama sa tubig sa kasapaan nga molabay lamang kadali,
16 Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
nga miitom tungod sa yelo nga mitabon kanila, ug tungod sa niyebe nga nagtago niini.
17 At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
Sa pagkatunaw niini, mangawala sila; sa dihang ting-init, mangatunaw sila sa ilang dapit.
18 The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
Ang mga magbabaklay nga nanglakaw sa ilang dalan misimang alang sa tubig; nangasaag sila didto sa mamingaw nga yuta ug unya nangalaglag.
19 The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
Ang mga magbabaklay nga gikan sa Tema mingtan-aw didto, samtang ang kapundokan sa Seba naglaom kanila.
20 But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
Nasubo sila tungod kay naglaom sila nga makakita ug tubig. Miadto sila didto, apan nalimbongan sila.
21 For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
Kay karon kamong mga higala wala nay pulos alang kanako; nakakita kamo sa akong makalilisang nga kahimtang ug nangahadlok.
22 Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
Nag-ingon ba ako kaninyo, 'Hatagi ako ug usa ka butang?' O, 'Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?'
23 And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
O, 'Luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway?' O, 'Bawia ako gikan sa kamot sa mga nagdaogdaog kanako?'
24 Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
Tudloi ako, ug pagagunitan ko ang akong kalinaw; pasabta ako kung asa ako nasayop.
25 How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
Pagkasakit gayod sa matuod nga mga pulong! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana kanako?
26 Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
Naglaraw ba kamo nga dili tagdon ang akong mga pulong, ang pagtagad sama sa hangin sa mga pulong sa tawong nawad-an ug paglaom?
27 Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
Tinuod, giripahan ninyo ang mga batang ilo, ug mibaligya sa inyong mga higala sama sa nagpatigayon.
28 But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
Busa karon, tan-awa intawon ako, kay sigurado gayod nga dili ako mamakak diha sa inyong atubangan.
29 Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
Hunong na, nagpakiluoy ako kaninyo; wad-a ang inyong pagkadili-makatarunganon; Sa pagkatinuod, hunonga na, kay ang akong tinguha matarong.
30 Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
Aduna bay daotan sa akong dila? Dili ba ang akong baba makaila man sa malaw-ay nga mga butang?
