Job 5
1 Do but call: is there one that will answer thee? and to whom of the saints wilt thou turn thyself?
Tumawag ka ngayon; may sasagot ba sa iyo? At sa kanino sa mga banal babalik ka?
2 For vexation will prove death to a foolish man, and jealousy will slay the simple.
Sapagka't ang bigat ng loob ay pumapatay sa taong hangal, at ang paninibugho ay pumapatay sa mangmang.
3 I have myself seen the foolish taking root; but I suddenly held his habitation as accursed.
Aking nakita ang hangal na umuunlad: nguni't agad kong sinumpa ang kaniyang tahanan.
4 His children are far from help, and men crush them in the gate, with no one to deliver them.
Ang kaniyang mga anak ay malayo sa katiwasayan, at sila'y mangapipisa sa pintuang-bayan, na wala mang magligtas sa kanila.
5 [He it is] whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber snatcheth eagerly after their substance.
Na ang kaniyang ani ay kinakain ng gutom, at kinukuha na mula sa mga tinik, at ang silo ay nakabuka sa kanilang pag-aari.
6 For wrong doth not come forth out of the dust, neither doth trouble grow up out of the ground;
Sapagka't ang kadalamhatian ay hindi lumalabas sa alabok, ni bumubukal man sa lupa ang kabagabagan;
7 But man is born unto trouble, as young birds take up their flight.
Kundi ang tao ay ipinanganak sa kabagabagan. Gaya ng alipato na umiilanglang sa itaas.
8 I, however, would have besought God, and unto God would I have committed my cause;
Nguni't sa ganang akin, ay hahanapin ko ang Dios, at sa Dios ay aking ihahabilin ang aking usap:
9 Who doth great things which are unsearchable, marvelous things till they are without number;
Na siyang gumagawa ng mga dakilang bagay at ng mga hindi magunita; ng mga kamanghamanghang bagay na walang bilang:
10 Who giveth rain upon the surface of the earth, and sendeth out waters over the face of the fields;
Na siyang nagbibigay ng ulan sa lupa, at nagpapahatid ng tubig sa mga bukid;
11 To set up the lowly on high, that those who mourn may rise high to happiness;
Na anopa't kaniyang iniuupo sa mataas yaong nangasa mababa; at yaong nagsisitangis ay itinataas sa katiwasayan.
12 [But] who frustrateth the plans of the crafty, so that their hands cannot execute their well-devised counsel;
Kaniyang sinasayang ang mga katha-katha ng mapagkatha, na anopa't hindi maisagawa ng kanilang mga kamay ang kanilang panukala.
13 Who catcheth the wise in their own craftiness; and the advise of the perverse is hastened on headlong;
Kaniyang hinuhuli ang pantas sa kanilang sariling katha: at ang payo ng suwail ay napapariwara.
14 By day they meet with darkness, and as though it were night they grope about in the noon of day;
Kanilang nasasalunuan ang kadiliman sa araw, at nagsisikapa sa katanghaliang tapat na gaya sa gabi.
15 But who saveth from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty, the needy one:
Nguni't kaniyang inililigtas sa tabak ng kanilang bibig, sa makatuwid baga'y ang maralita sa kamay ng malakas.
16 And so cometh to the indigent hope, and iniquity stoppeth her mouth.
Na anopa't ang dukha ay may pagasa, at ang kasamaan ay nagtitikom ng kaniyang bibig.
17 Behold, happy is the man whom God admonisheth: despise then not the correction of the Almighty.
Narito, maginhawa ang tao na sinasaway ng Dios: kaya't huwag mong waling kabuluhan ang pagsaway ng Makapangyarihan sa lahat.
18 For he it is that woundeth, and bindeth up: he smiteth, and his hands do heal.
Sapagka't siya'y sumusugat, at nagtatapal; siya'y sumusugat, at pinagagaling ng kaniyang mga kamay.
19 In six distresses will he deliver thee; and in seven there shall no evil touch thee.
Kaniyang ililigtas ka sa anim na kabagabagan. Oo, sa pito, ay walang kasamaang kikilos sa iyo.
20 In famine he redeemeth thee from death; and in war from the power of the sword.
Sa kagutom ay tutubusin ka niya sa kamatayan; at sa pagdidigma ay sa kapangyarihan ng tabak.
21 Against the scourge of the tongue shall thou he hidden; and thou needest not be afraid of destruction when it cometh.
Ikaw ay makukubli sa talas ng dila; na hindi ka man matatakot sa paggiba pagka dumarating.
22 At destruction and famine canst thou laugh; and thou needest not have any fear of the beasts of the earth.
Sa kagibaan at sa kasalatan ay tatawa ka; ni hindi ka matatakot sa mga ganid sa lupa.
23 For with the stones of the field shalt thou have thy covenant; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
Sapagka't ikaw ay makakasundo ng mga bato sa parang; at ang mga ganid sa parang ay makikipagpayapaan sa iyo.
24 And thou shalt know that there is peace in thy tent; and thou wilt look over thy habitation, and shalt miss nothing.
At iyong makikilala na ang iyong tolda ay nasa kapayapaan; at iyong dadalawin ang iyong kulungan, at walang mawawala na anoman.
25 And thou shalt know that thy seed is numerous, and thy offspring as the herbage of the earth.
Iyo rin namang makikilala na ang iyong binhi ay magiging dakila, at ang iyong lahi ay gaya ng damo sa lupa.
26 Thon wilt go in a ripe age unto the grave, as a shock of corn is carried home in its season.
Ikaw ay darating sa iyong libingan sa lubos na katandaan. Gaya ng bigkis ng trigo na dumarating sa kaniyang kapanahunan.
27 Behold this, we have searched it out, so it is: hear it, and do thou note it well for thyself.
Narito, aming siniyasat, at gayon nga; dinggin mo, at talastasin mo sa iyong ikabubuti.
