Job 5
1 Do but call: is there one that will answer thee? and to whom of the saints wilt thou turn thyself?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 For vexation will prove death to a foolish man, and jealousy will slay the simple.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 I have myself seen the foolish taking root; but I suddenly held his habitation as accursed.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 His children are far from help, and men crush them in the gate, with no one to deliver them.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 [He it is] whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber snatcheth eagerly after their substance.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 For wrong doth not come forth out of the dust, neither doth trouble grow up out of the ground;
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 But man is born unto trouble, as young birds take up their flight.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 I, however, would have besought God, and unto God would I have committed my cause;
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 Who doth great things which are unsearchable, marvelous things till they are without number;
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 Who giveth rain upon the surface of the earth, and sendeth out waters over the face of the fields;
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 To set up the lowly on high, that those who mourn may rise high to happiness;
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 [But] who frustrateth the plans of the crafty, so that their hands cannot execute their well-devised counsel;
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 Who catcheth the wise in their own craftiness; and the advise of the perverse is hastened on headlong;
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 By day they meet with darkness, and as though it were night they grope about in the noon of day;
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 But who saveth from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty, the needy one:
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 And so cometh to the indigent hope, and iniquity stoppeth her mouth.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Behold, happy is the man whom God admonisheth: despise then not the correction of the Almighty.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 For he it is that woundeth, and bindeth up: he smiteth, and his hands do heal.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 In six distresses will he deliver thee; and in seven there shall no evil touch thee.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 In famine he redeemeth thee from death; and in war from the power of the sword.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Against the scourge of the tongue shall thou he hidden; and thou needest not be afraid of destruction when it cometh.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 At destruction and famine canst thou laugh; and thou needest not have any fear of the beasts of the earth.
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 For with the stones of the field shalt thou have thy covenant; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 And thou shalt know that there is peace in thy tent; and thou wilt look over thy habitation, and shalt miss nothing.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 And thou shalt know that thy seed is numerous, and thy offspring as the herbage of the earth.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Thon wilt go in a ripe age unto the grave, as a shock of corn is carried home in its season.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Behold this, we have searched it out, so it is: hear it, and do thou note it well for thyself.
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
