Job 4
1 Then answered Eliphaz the Themanite, and said,
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 If we essay to address a word to thee, wilt thou be wearied? yet who is able to refrain from speaking?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Behold, thou hast [ere this] corrected many, and weak hands thou wast wont to strengthen.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Him that stumbled thy words used to uphold, and to sinking knees thou gavest vigor.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 Yet now, when it cometh to thee, thou art wearied: it toucheth even thee, and thou art terrified.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Is not then thy fear of God still thy confidence, thy hope equal to the integrity of thy ways?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous destroyed?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Even as I have seen, that those who plough wrong-doing, and sow trouble, have to reap the same.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Before the breathing of God they perish, and before the breath of his nostrils they come to their end.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness have to scatter themselves abroad.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 But to me a word came by stealth, and my ear took in a scarcely perceptible whisper thereof.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In intense thoughts out of visions of the night, when deep sleep falleth on men:
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Dread came over me, with trembling, and it caused all my bones to shudder.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Then flitted a spirit past before my face; the hair of my body stood up:
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 It stood still, but I could not recognize its form; a figure was before my eyes, a slight whisper, then a [louder] voice I heard, saying,
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Can a mortal be more righteous than God? or can a man be more pure than his Maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Behold, in his servants he putteth no trust, and his angels he chargeth with folly:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much less in those that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed till they come to be eaten by the moth?
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 From morning to evening are they broken to pieces: without laying it [to heart] they perish for ever.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Behold, their excellency which is in them is torn away: they die, and this without wisdom.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
