Job 39

1 Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 [No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.