Job 37
1 At this also my heart trembleth, and is moved upward out of its place.
“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
2 Hear, O hear, the rattling of his thunder, and the storm's roar that goeth out of his mouth.
Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
3 Under the whole heavens he letteth it loose, and his lightning over the ends of the earth.
Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
4 Behind it roareth the thunder; he thundereth with his majestic voice; and he holdeth them not back when his voice is heard.
Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
5 God thundereth with his marvelous voice: he doth great things, which we cannot comprehend.
Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
6 For to the snow he saith, Be thou on the earth: likewise the pouring rain, and to the pouring rains of his strength.
Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
7 He sealeth it on the hand of every man, that all men whom he hath made may know it.
Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
8 Then retire the beasts into [their] dens, and rest in their lairs.
Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
9 Out of [his] chamber cometh the whirlwind, and out of the north, the cold.
Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
10 From the breathing of God ice is given, and the broad waters become solid.
Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
11 Also with moisture he loadeth the cloud; [and] he scattereth the cloud of his lightning;
Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
12 And it is turned round about by his guidance, to execute what he commandeth it upon the face of the world, the earth.
Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
13 Whether it be as a chastising rod—if this be destined for his earth—or for kindness, doth he cause it to come.
Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
14 Give ear unto this, O Job: stand still, and consider well the wonders of God.
“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
15 Dost thou know how God hath imposed [a law] on them, and [how] he hath caused the light of his cloud to shine?
Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
16 Dost thou know aught about the balancings of the clouds, the wondrous works of him who is perfect in knowledge?
Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
17 [Thou] who clothest thyself with warm garments, when He giveth the earth rest from the south wind?
Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
18 Hast thou with him spread out the skies, which are strong even as a molten mirror?
Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
19 Let us know what we shall say unto him: we cannot set aught in order [before him] because of darkness.
“O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
20 Can [all] be related of him, when I speak [ever so much]? or if a man talk [of him] even till he be swallowed up [in death]?
Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
21 Yet now men see not the light which is bright in the skies, when the wind hath passed along, and purified them.
Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
22 The golden [light] that cometh out of the north: around God is terrible majesty.
Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
23 The Almighty, whom we cannot find out, excellent in power, and in justice, and abounding in righteousness, will not afflict:
Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
24 Therefore do men fear him; he respecteth not any that are wise of heart.
Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
