Job 33
1 Therefore do thou but hear, O Job, my speeches, and give ear to all my words.
«Әндиликтә, и Аюп, баянлиримға қулақ салғайсән, Сөзлиримниң һәммисини аңлап чиққайсән.
2 Behold now, I have opened my mouth, my tongue speaketh in my mouth.
Мана һазир ләвлиримни ачтим, Ағзимда тилим гәп қилиду.
3 Out of my straightforward heart [come] my sayings, and my lips utter knowledge clearly.
Сөзлирим көңлүмдәк дурус болиду, Ләвлирим сап болған тәлимни баян қилиду.
4 The spirit of God hath made me, and the breath of the Almighty giveth me life.
Тәңриниң Роһи мени яратқан; Һәммигә Қадирниң нәпәси мени җанландуриду.
5 If thou canst, answer me, array thyself before me, stand forward.
Җававиң болса, маңа рәддийә бәргин; Сөзлириңни алдимға сәпкә қоюп җәңгә тәйяр турғин!
6 Behold, I am in the same relation as thyself toward God: I myself also am cut out of the clay.
Мана, Тәңри алдида мән саңа охшаш бәндимән; Мәнму лайдин шәкилләндүрүлүп ясалғанмән.
7 Behold, dread of me cannot terrify thee, and my pressure will not be too heavy upon thee.
Бәрһәқ, мән саңа һеч вәһимә салмақчи әмәсмән, Вә яки мән салған жүк саңа бесим болмайду.
8 But thou hast said before my ears, and the sound of the words I still hear,
Сән дәрвәқә қулиқимға гәп қилдиңки, Өз авазиң билән: —
9 “I am pure without transgression, I am quite clean; and there is no iniquity in me:
«Мән һеч итаәтсиз болмай пак болимән; Мән сап, мәндә һеч гуна йоқ...
10 Yet, behold, he findeth hateful backsliding on me, he regardeth me as an enemy unto him;
Мана, Худа мәндин сәвәп тепип һуҗум қилиду, У мени Өз дүшмини дәп қарайду;
11 He putteth my feet in the stocks, he watcheth all my paths.”
У путлиримни кишәнләргә салиду, Һәммә йоллиримни күзитип жүриду» — дегәнлигиңни аңлидим.
12 Behold, In this thou art not just: I will answer thee; for God is far greater than a mortal.
Мана, мән саңа җавап берәйки, Бу ишта гепиң тоғра әмәс; Чүнки Тәңри инсандин улуқдур.
13 Why dost thou contend against him? for with all his words will he not give an answer.
Сән немишкә униң билән дәвалишип: — У Өзи қилған ишлири тоғрилиқ һеч чүшәнчә бәрмәйду» дәп жүрисән?
14 For God speaketh once, yea twice: [yet man] regardeth it not.
Чүнки Тәңри һәқиқәтән гәп қилиду; Бир қетим, икки қетим, Лекин инсан буни сәзмәйду;
15 In a dream, in a vision of the night, when deep sleep falleth upon men, in slumbers upon the couch:
Чүш көргәндә, кечидики ғайипанә аламәттә, — (Қаттиқ уйқа инсанларни басқанда, Яки орун-көрпилиридә үгдәк басқанда) —
16 Then doth he lay open the ear of men, and sealeth it with their warning;
— Шу чағларда У инсанларниң қулиқини ачиду, У уларға бәргән несиһәтни [уларниң жүригигә] мөһүрләйду.
17 To remove the son of earth [from his intended] deed and he covereth up pride from man;
Униң мәхсити адәмләрни [яман] йолидин яндуруштур, Инсанни тәкәббурлуқтин сақлаштур;
18 He withholdeth his soul from the pit, and his life from passing away by the sword.
Буниң билән [Худа] адәмниң җенини көз йәтмәс һаңдин яндуруп, сақлайду, униң һаятини қиличлиништин қоғдайду.
19 And so is he admonished by pain upon his couch, and all his bones with violent [aches].
Яки болмиса, у орун тутуп йетип қалғинида ағриқ билән, Сүйәклирини өз-ара соқуштуруп беарам қилиш билән, Тәрбийә қилиниду.
20 So that his inclination abhorreth bread, and his soul, the most agreeable food.
Шуниң билән униң пүтүн вуҗуди таамдин нәпрәтлиниду, Униң җени һәр хил назу-немәтләрдин қачиду.
21 His flesh is consumed away, that it cannot be seen, and his bones that were not seen stick out.
Униң ети көздин йоқилип кетиду, Әслидә көрүнмәйдиған сүйәклири бөртүп чиқиду.
22 Yea, his soul draweth near unto the pit, and his life to those that slay.
Буниң билән җени көз йәтмәс һаңға йеқин келиду, Һаяти һалак қилғучи пәриштиләргә йеқинлишиду;
23 If there be now about him one single angel, as defender, one out of a thousand, to tell for man his uprightness:
Бирақ, әгәр униң билән бир тәрәптә туридиған келиштүргүчи бир пәриштә болса, Йәни миңиниң ичидә бириси болса, — Инсан балисиға тоғра йолни көрситип беридиған келиштүргүчи болса,
24 Then is he gracious unto him, and saith, Release him from going down to the pit, I have found an atonement.
Ундақта [Худа] униңға шәпқәт көрситип: «Уни һаңдин чүшүп кетиштин қутқузуп қойғин, Чүнки Мән ниҗат-қутулушқа капаләт алдим» — дәйду.
25 His flesh becometh full again as in youth: he returneth to the days of his boyhood.
Буниң билән униң әтлири балилиқ вақтидикидин юмран болиду; У яшлиғиға қайтиду.
26 He will offer his entreaty unto God, and he will receive him in favor, that he may see his face with joy: so doth He recompense unto the mortal his righteousness.
У Тәңригә дуа қилиду, У шәпқәт қилип уни қобул қилиду, У хошал-хурам тәнтәнә қилип Униң дидарини көриду, Һәмдә [Худа] униң һәққанийлиғини өзигә қайтуриду.
27 He then should assemble men around, and say, “I had sinned, and perverted what is right, yet have I not received a like return.”
У адәмләр алдида күй ейтип: — «Мән гуна қилдим, Тоғра йолни бурмилиғанмән, Бирақ тегишлик җаза маңа берилмиди!
28 Thus he redeemeth his soul from passing into the pit, and his life will look joyously on the light.
У роһумни һаңға чүшүштин қутқузди, Җеним нурни һозурлинип көриду» — дәйду.
29 Lo, all these things doth God two or three times with man;
Мана, бу әмәлләрниң һәммисини Тәңри адәмни дәп, Икки һәтта үч мәртәм аян қилиду,
30 To bring back his soul from the pit, that she may shine in the light of life.
Мәхсити униң җенини һаңдин яндуруп қутқузуштур, Уни һаятлиқ нури билән йорутуш үчүндур.
31 Listen well, O Job, hearken unto me: keep silence, and I will truly speak.
И Аюп, маңа қулақ салғайсән; Үнүңни чиқарма, мән йәнә сөз қилай.
32 If thou hast any words, answer me: speak, for I wish to justify thee.
Әгәр сөзлириң болса, маңа җавап қиливәргин; Сөзлигин! Чүнки имканийәт болсила мениң сени ақлиғум бар.
33 If not, hearken thou unto me: keep silence, and I will teach thee wisdom.
Болмиса, мениңкини аңлап олтар; Сүкүт қилғин, мән саңа даналиқни үгитип қояй».
