Job 33
1 Therefore do thou but hear, O Job, my speeches, and give ear to all my words.
| ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده، |
2 Behold now, I have opened my mouth, my tongue speaketh in my mouth.
| چون می‌خواهم با تو صحبت کنم. |
3 Out of my straightforward heart [come] my sayings, and my lips utter knowledge clearly.
| من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت، |
4 The spirit of God hath made me, and the breath of the Almighty giveth me life.
| زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است. |
5 If thou canst, answer me, array thyself before me, stand forward.
| اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست. |
6 Behold, I am in the same relation as thyself toward God: I myself also am cut out of the clay.
| من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم، |
7 Behold, dread of me cannot terrify thee, and my pressure will not be too heavy upon thee.
| پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد. |
8 But thou hast said before my ears, and the sound of the words I still hear,
| من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای: |
9 “I am pure without transgression, I am quite clean; and there is no iniquity in me:
| «پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام. |
10 Yet, behold, he findeth hateful backsliding on me, he regardeth me as an enemy unto him;
| خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند. |
11 He putteth my feet in the stocks, he watcheth all my paths.”
| خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.» |
12 Behold, In this thou art not just: I will answer thee; for God is far greater than a mortal.
| اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. |
13 Why dost thou contend against him? for with all his words will he not give an answer.
| چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟ |
14 For God speaketh once, yea twice: [yet man] regardeth it not.
| خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند. |
15 In a dream, in a vision of the night, when deep sleep falleth upon men, in slumbers upon the couch:
| هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند. |
16 Then doth he lay open the ear of men, and sealeth it with their warning;
| گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا |
17 To remove the son of earth [from his intended] deed and he covereth up pride from man;
| او را از گناه و تکبر باز دارد. |
18 He withholdeth his soul from the pit, and his life from passing away by the sword.
| او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند. |
19 And so is he admonished by pain upon his couch, and all his bones with violent [aches].
| و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود |
20 So that his inclination abhorreth bread, and his soul, the most agreeable food.
| که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود. |
21 His flesh is consumed away, that it cannot be seen, and his bones that were not seen stick out.
| به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند |
22 Yea, his soul draweth near unto the pit, and his life to those that slay.
| و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ. |
23 If there be now about him one single angel, as defender, one out of a thousand, to tell for man his uprightness:
| اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند، |
24 Then is he gracious unto him, and saith, Release him from going down to the pit, I have found an atonement.
| و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.» |
25 His flesh becometh full again as in youth: he returneth to the days of his boyhood.
| آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد. |
26 He will offer his entreaty unto God, and he will receive him in favor, that he may see his face with joy: so doth He recompense unto the mortal his righteousness.
| هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند. |
27 He then should assemble men around, and say, “I had sinned, and perverted what is right, yet have I not received a like return.”
| سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت. |
28 Thus he redeemeth his soul from passing into the pit, and his life will look joyously on the light.
| او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.» |
29 Lo, all these things doth God two or three times with man;
| خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد |
30 To bring back his soul from the pit, that she may shine in the light of life.
| و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد. |
31 Listen well, O Job, hearken unto me: keep silence, and I will truly speak.
| ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛ |
32 If thou hast any words, answer me: speak, for I wish to justify thee.
| ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند. |
33 If not, hearken thou unto me: keep silence, and I will teach thee wisdom.
| اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم! |
