Job 32

1 So had these three men abstained from answering Job; because he was righteous in his own eyes.

۱ پس آن سه مرد از جواب دادن به ایوب باز ماندند چونکه او در نظر خود عادل بود.

2 Thereupon was kindled the wrath of Elihu the son of Barachel the Buzite, of the family of Ram: against Job was his wrath kindled, because he had declared himself more righteous than God.

۲ آنگاه خشم الیهو ابن برکئیل بوزی که ازقبیله رام بود مشتعل شد، و غضبش بر ایوب افروخته گردید، از این جهت که خویشتن را ازخدا عادلتر می‌نمود.

3 And against his three friends was his wrath kindled; because they had found no answer, and yet had condemned Job.

۳ و خشمش بر سه رفیق خود افروخته گردید، از این جهت که هر‌چندجواب نمی یافتند، اما ایوب را مجرم می‌شمردند.

4 Now Elihu had held back toward Job [his] words; because the others were older in days than he.

۴ و الیهو از سخن‌گفتن با ایوب درنگ نموده بود زیرا که ایشان در عمر، از وی بزرگتربودند.

5 But when Elihu saw that there was no answer in the mouth of these three men, then was his wrath kindled.

۵ اما چون الیهو دید که به زبان آن سه مردجوابی نیست، پس خشمش افروخته شد.

6 And Elihu the son of Barachel the Buzite commenced, and said, Young am I in days, and ye are very old: therefore I hesitated and feared to show you what I know.

۶ و الیهو ابن برکئیل بوزی به سخن آمده، گفت: «من در عمر صغیر هستم، و شما موسفید. بنابراین ترسیده، جرات نکردم که رای خود را برای شمابیان کنم.

7 I had said, Days shall speak, and multitude of years shall make wisdom known.

۷ و گفتم روزها سخن گوید، و کثرت سالها، حکمت را اعلام نماید.

8 But it is the spirit in man, and the breath of the Almighty which giveth them understanding.

۸ لیکن در انسان روحی هست، و نفخه قادرمطلق، ایشان را فطانت می‌بخشد.

9 Not those rich in years must be always wise: neither do the aged constantly understand what is just.

۹ بزرگان نیستند که حکمت دارند، و نه پیران که انصاف را می‌فهمند.

10 Therefore do I say, Hearken to me: I also will show forth what I know myself.

۱۰ بنابراین می‌گویم که مرا بشنو. و من نیز رای خود را بیان خواهم نمود.

11 Behold, I waited for your words: I gave an attentive ear to your reasonings, till you might have searched out the [proper] words.

۱۱ اینک از سخن‌گفتن با شما درنگ نمودم، و براهین شما را گوش گرفتم. تا سخنان را کاوش گردید.

12 And now I understand you fully, and, behold, there is none that convinceth Job, or, that answereth his speeches among you.

۱۲ و من در شما تامل نمودم و اینک کسی از شما نبود که ایوب را ملزم سازد. یا سخنان او را جواب دهد.

13 Say then not, We have found wisdom: God will thrust him down, not man.

۱۳ مبادا بگویید که حکمت رادریافت نموده‌ایم، خدا او را مغلوب می‌سازد و نه انسان.

14 But he hath not directed any words against me: and with your speeches will I not answer him.

۱۴ زیرا که سخنان خود را به ضد من ترتیب نداده است، و به سخنان شما او را جواب نخواهم داد.

15 They are dismayed, they answer no more: words have escaped away from them.

۱۵ ایشان حیران شده، دیگر جواب ندادند، وسخن از ایشان منقطع شد.

16 And should I wait [longer], because they cannot speak, because they stand stilt and answer no more?

۱۶ پس آیا من انتظاربکشم چونکه سخن نمی گویند؟ و ساکت شده، دیگر جواب نمی دهند؟

17 [But] I also will surely answer my part, I myself also will show forth what I know;

۱۷ پس من نیز از حصه خود جواب خواهم داد، و من نیز رای خود رابیان خواهم نمود.

18 For I am full of words, the spirit in my bosom urgeth me hard.

۱۸ زیرا که از سخنان، مملوهستم. و روح باطن من، مرا به تنگ می‌آورد.

19 Behold, my bosom is like [fresh] wine which hath not been opened: like new bottles it is ready to burst.

۱۹ اینک دل من مثل شرابی است که مفتوح نشده باشد، و مثل مشکهای تازه نزدیک است بترکد.

20 I will speak, that I may breathe freer: I will open my lips and answer.

۲۰ سخن خواهم راند تا راحت یابم و لبهای خودرا گشوده، جواب خواهم داد.

21 On no account will I show undue favor to any man, and to no son of earth will I give flattering titles.

۲۱ حاشا از من که طرفداری نمایم و به احدی کلام تملق‌آمیز گویم.

22 For I know not to give flattering titles; [for else] my Maker would speedily carry me away.

۲۲ چونکه به گفتن سخنان تملق‌آمیز عارف نیستم. والا خالقم مرا به زودی خواهد برداشت.